________________
પ
પ્રથમ પ્રર્કશ.
તેમ કરતાં સાચા રસ્તા ઉપર આવી જાય છે અને કદાચ ખીન્તને પૂછવાથી તેમના મતાવ્યા પ્રમાણે ચાલતાં પણ સત્ય રસ્તા ઉપર આવે છે, તેવીજ રીતે આ સમ્યક્ત્વ રત્નની પ્રાપ્તિ પરિણામની વિશુદ્ધતાએ સ્વાભાવિક રીતે થઇ આવે છે, અથવા સદ્ગુરૂના ઉપદેશ સાંભળી તે પ્રમાણે વર્તન કરતાં પરિણામની વિશુદ્ધતાએ મેળવી શકાય છે. ગમે તેવી રીતે સમ્યક્ત્વ પ્રાપ્ત થાઓ, પણ તે પરિણામની વિશુદ્ધતા વિના તા નહિંજ મળી શકે. આ વિશુદ્ધતા જેમ જેમ રાગદ્વેષની ઓછાશ થતી જશે તેમ તેમ વૃદ્ધિ પામશે, યા પ્રગટ થતી આવશે. રાગ અને દ્વેષ એ મહાન ચીકાશ છે. આ ચીકાશથી જ્ઞાન, શ્રદ્ધાન અને ચારિત્ર ખાઇ જાય છે. માટે દરે અવસરે અને દરેક કાર્ય માં રાગદ્વેષથી ઘણુંજ સાવધાન રહેવાનું છે કે, તેની ચીકાશથી આત્મા વિશેષ દખાઈ ન જાય. તેવા સાવધાન મનુષ્યેાજ ઉંચા આવી શક્શે. સૂર્યની આડે વાદળાંને ત્યાં સુધી માટે વિભાગ આવી ગયા છે, ત્યાં સુધી પ્રકાશની આશા રાખવી વ્યર્થ છે તેવીજ રીતે આત્માની આડા આવા રાગદ્વેષ રૂપ વાદળના જથ્થા હોય ત્યાં સુધી આત્મપ્રકાશ ચા આત્મસુખની આશા રાખવી નકામી છે. વાદળ દૂર થશે. ત્યારેજ પ્રકાશ થશે, તેમ રાગદ્વેષ રૂપ પડળા દૂર થવાથીજ આત્મપ્રકાશ પ્રગટ થશે રાષ્લેષની અધિકતા થતાંજ, સમ્યક્ત્વ પ્રાપ્તિની નજીક - વેલા જીવા પણ કર્મની સ્થિતિ વધી જતાં સંસારમાં અધિક ૫ઈંટન કરે છે અને સમ્યક્ત્વથી દૂર રહે છે. એટલુંજ નહિ પણ સમ્યક્ત્વ પામેલા જીવા પણ સમ્યક્ત્વથી પતિત થઈ સંસારમાં રખડે છે માટે તે સમ્યક્ત્વની કે આત્મ વિશુદ્ધિની જરૂર હાય તા અવશ્ય રાગદ્વેષ ઓછા કરવા જોઇએ.
શ્રદ્ધામાં પણ અનેક જાતની તારતમ્યતા આપણા જેવામાં આવે છે. કાઇને વિશેષ શ્રદ્ધા, કાઇને ઘેાડી શ્રદ્ધા, કાઇને તેનાથી પણ ઘેાડી. આ સર્વ તારતમ્યતા થવાનું કારણુ પરિણામની અવિશુદ્ધિ અને રાગદ્વેષનુ વિશેષાધિકપણુંજ છે. ॥ ૧૭ ॥
