________________
{ પ્રથમ પ્રકાશ
હે આત્મના કલ્યાણના અથી જીએ આક્રોશ, માર, બંધન, તાડન અને તર્જન એ સર્વ સહન કરવું જોઈએ. આટલું જ નહિ પણ નિર્મમત થઈ શરીરથી પણ નિરપેક્ષ થવું જોઈએ. તેમ થયા સિવાય કલ્યાણને માર્ગ ક્યાં છે?” આવી શુદ્ધ ભાવનાથી વાસિત થઈ તે દઢપ્રહારીએ તે દરવાજા આગળ દોઢ માસ- વ્યતીત કર્યો ત્યારે લેકો શાંત થયા. તેને કઈ બોલાવવા ન લાગ્યા કે તેના સબંધી કાંઈ બોલતા ન સંભળાયા એટલે ત્યાંથી પૂર્વ ભણીના દરવાજા તરફ જઈ ધ્યાનસ્થપણે રહ્યો. કઈ અવસરે ભિક્ષાને અર્થે શહેરમાં જ તે લેકે તેને માર મારતા, ગાળ દેતા, ભિક્ષા ન આપતા અને તેના પાપે યાદ કરાવી આપતા હતા પાપ યાદ આવવાથી તે મહાત્મા ભિક્ષાને ત્યાગ કરી દરવાજા બહાર કાર્યોત્સર્ગ મુદ્રામાં ધ્યાનસ્થ રહેતા. પૂર્વ બાજુ દેઢ માસ રહ્યા અને એ પ્રમાણે દક્ષિણ અને પશ્ચિમ દરવાજા તરફ પણ દેઢ દેઢ માસ રહેતાં છ માસ થઈ ગયા. હજી સુધી કઈ કઈ લેકે તે પાપ યાદ કરાવી આપતા હતા છ માસ નિરાહાર રહેતાં અને તેટલે કાળ ધ્યાનપણમાં વ્યતીત કરતાં તેણે ઘણાં કર્મો ખપાવી નાંખ્યાં. આંહી તેનું ધર્ય ક્ષમા, વિવેક અને ધ્યાન એ પરાકાષ્ઠાએ પહોંચ્યાં. છેવટની શરીર ઉપરની મૂછ (આસક્તિ) પણ લોપ થઈ ગઈ. એક આત્મરમણતા સિવાય બીજું ભાન તેને ભૂલાયું હતું. તેના રોમે રોમે આત્મભાવ જ સ્કરાયમાન થયે હતા. સજજન કે શત્રુ આ દુનિયામાં તેને કઈ રહ્યું નહોતું એમ કરતા તેના પરિણામની સ્થિતિ અવર્ણનીય થઈ ગઈ ગની છેવટની હદમાં તેણે પ્રવેશ કર્યો અગ્નિથી કાષ્ટનો નાશ થાય તેવી રીતે ગરૂપ અગ્નિથી, કમેં ધન દગ્ધ કર્યા અને છ મહિનાને અતે કેવળજ્ઞાન પામી ત્યાંજ આયુષ્યાદિ કર્મોનો ક્ષય થતાં મોક્ષપદ મેળવ્યું.
આ પ્રમાણે દઢપ્રહારીએ નરકના અતિથિપણાને મૂકીને ચાગના અવલંબનથી છ માસમાં મેક્ષપદ પ્રાપ્ત કર્યું. આ દેઢિપ્રહારીના ચરિત્રમાથી આપણને ઘણુ શીખવાનું છે. તેને પાપને પશ્ચાતાપ, પાયથી છુટવાની આતુરતા, મહાત્માના વચન ઉપર