________________
૨૧૪
તુર્થ પ્રકાશ (વ્યાસ) થાય છે ત્યારે તે અશુભ કર્મ વધારે છે. શ્રુતજ્ઞાનાશ્રિત સત્ય વચન તે શુભ કર્મ ઉપાર્જવા માટે થાય છે. શરીરને સારી રીતે અશુભ કાર્યોથી પવી રાખી અને ધાર્મિક વ્યાપારમાં પ્રવે-- તવવાથી આત્મા શુલા કર્મ એકઠાં કરે છે અને નિરતર જંતુઓના ઘાતક અશુભ વ્યાપાર વડે અશુભ કર્મ એકઠાં થાય છે. તેમજ કે, માન, માયા, લે, પાંચ ઈદ્રિયોના વેવીશ વિષયે, મન, વચન, કાયાના ગે, નિદ્રા આલશ્યાદિ પ્રમાદ, કોઈ પણ જાતનાં વ્રત નિયમ ન લેવાં તેવી ડી કે ઝાઝી અવિરતી, મિથ્યાત્વ, આર્તધ્યાન, રેશદ્રધ્યાન, વિગેરે અશુભ કર્મો ઉત્પન્ન કરવાના કારણે છે. આ સર્વ કર્મ આવવાના કારણો છે, એમ વિચારી જેમ બને તેમ તેથી પાછાહઠવું એ આશ્રવ ભાવના વિચારવાનું કે સમજવાનું રહસ્ય છે. ૭૪ થી ૭૮.
વિવેચન–કમેપલે ગ્રહણ કરવાનો હેતુ તેને આશ્રવ કહે છે. તે કર્મો જ્ઞાનાવરણયાદિ લદથી આઠ પ્રકારનાં છે. જ્ઞાનાવરણીય, દશનાવરણય, વેદની, મોહનીય, આયુષ્ય, નામ, શેત્ર, અંતરાય
કેવા કારણો( હેતુઓ) મળવાથી ક્યાં કે બધાય છે તે અનુક્રમે બતાવવામાં આવે છે
જ્ઞાનાવરણીય, અને દર્શનાવરણીય કર્મો, તે તે જ્ઞાનાદિ ગુણવાળાઓને, અને જ્ઞાન, દર્શનના હેતુભૂત કારણેમા વિદ્ધ કરવાથી, તેને ઓળવવાથી, નિદા કરવાથી, આશાતના કરવાથી, ઘાત કરવાથી કે મત્સર કરવાથી બંધાય છે.
દેવપૂજા, ગુરૂની સેવા, સુપાત્રદાન, ક્ષમા, સરાગસયમ, દેશવિરતિ, અકામ નિર્જરા, શૌચ, અને અજ્ઞાન તપ, આ સર્વ શાતાવેદનીય કર્મના કારણે છે.
ખ, શોક, વધ, સ તાપ. આકંદ, અને પરિવેદન, પિતાના સંબ ધમાં કરવું, બીજાને કરવું અથવા સ્વ૫ર ઉચને કરવું તે અશાતા વેદનીય કર્મ બાંધવાના કારણે છે.
વીતરાગ, શ્રુત, સઘ, ધર્મ અને સર્વ દેવોના સંબંધમાં અવર્ણવાદ બલવા, તીવ્ર મિથ્યાપરિણામ, સર્વજ્ઞ, સિદ્ધ, અને દેવાની અપલાપ કરો (નથી એમ કહેવું), ધાર્મિક પુરૂને દૂષણ આપવું, ઉન્માર્ગની પ્રરૂપણ કરવી,અનને આગ્રહ કરવો, અસંયતિનું પૂજન કરવું, પૂર્વાપર વિચાર કર્યા સિવાય કાર્ય કરવાપણું. અને ગુર્નાદિકનું