________________
“૧૮૮_
તૃતીય પ્રકાશ
-
-
-
-
-
-
થવાની ઈચ્છા ન કરવી. માન સન્માન વિશેષ થતું હોવાથી વિશેષ જીવવાની ઈચ્છા ન થવા દેવી અને પ્રશસા વિગેરે થતું ન હોવાથી જલદી મરવાની ઈચ્છા પણ ન કરવી. તથા તપશ્ચર્યાદિ ધર્મમાં જે સામર્થ્ય હેય તે આ કિયાથી હું દેવેંદ્ર, ચક્રવર્તિ, રાજા, સ્ત્રીવલ્લર ભાદિ થાઉં તેવુ નિદાન (નિયાણું) પણ ન કરવું. પણ એકજ પર સ્વરૂપમાં લક્ષ રાખીને સમભાવિત સ્થિતિએ તે આયુષ્ય પૂર્ણ કરવું. જેમ આનદ શ્રાવકે અણસણ કરી અવધિજ્ઞાન મેળવવા ઉપરાંત સ સાર પરિભ્રમણ ઘણું જ ઓછું કરી દીધુ.
ભગવાન મહાવીર દેવના વખતમાં વાણીજ્યપુરને શાસ્તા જીતશત્રુ રાજા હતો, તે શહેરમાં જગતના જીને આનંદ આપનાર આનદ નામનો ગૃહપતિ હતું, અને ચંદ્રને જેમ રહિણી તેમ આનંદને શિવાનંદા નામની પ્રિયા હતી. આનંદની પાસે બાર કરેડ સોનામહોર અને ચાર ગોકુળ હતાં. તે શહેરથી ઈશાન ખુણામાં કેટલાક નામના ગામમાં આનદનાં સગાંસંબં ધી રહેતાં હતાં. એક વખત વીરપ્રભુ વિહાર કરતાં શહેર નજીકના વનમાં પધાર્યા. રાજા અને આનંદ વિગેરે પ્રભુવંદનાથે ગયા. ધર્મદેશના સાંભળી આનદ દ્વાદશ વ્રતધારી શ્રાવક થયે અને શિવાનંદા શ્રાવિકા થઈ. નિરતિચાર શ્રાવક વ્રત પાલન કરતાં આન દને ચા વર્ષ નીકળી ગયા એક વખત પાછલી રાત્રે આનંદ વિચારવા લાગ્યા કે કુટુંબના બરાબર જથ્થામાં અને લેવડદેવડના કાર્યમાં જોઈએ તેટલું ધર્મકાર્યમાં મારૂ ચિત્ત લાગતું નથી, માટે કલ્લાક ગામમાં પાષધશાળા છે ત્યાં જઈને મારે હવે નિશ્ચિત થઈધર્મ ધ્યાનમાં મગ્ન જ રહેવું. આ વિચાર કરી સવારમાં તેણે તે પ્રમાણે કર્યું. સગાંવહાલાંને બેલાવી જમાડી મોટા પુત્રને ઘરનો કારોબાર સેપે અને પોતે કલ્લાક ગામમાં પિષધશાળામાં સુસમાધિએ ધર્મ કર્મમાં રત થયાતેણે શ્રાવકની પ્રતિમાઓ વહન કરી. અનુક્રમે તેનું શરીર જીર્ણ હાડપિંજર જેવુ થઈ ગયું. એક વેળા મધ્યરાત્રિએ તે વિચારવા લાગ્યું કે હજી આ શરીરમાં બેસવા ઉઠવાની ડી શક્તિ છે મારા ધમાચાર્ય મહાવીર દેવ પણ વિદ્યમાન છે તે મારે અંત્ય વખતની મરણાંતિક સલેખના કરી લેવી અને ચારે આહારનો ત્યાગ કરવો. વિચાર મુજબ બીજે દિવસે તેણે તે પ્રમાણે કર્યું. દેહ