________________
૧૩૨
દ્વિતીય પ્રકાશ. જારવા અરજ કરી. રાજાએ તેને ધર્મિષ્ટ હોવાથી રજા આપી. શેઠે દિવસ ચૈત્ય પરિપાટીમાં ગુજારી. રાત્રે પિષધ કરી શુન્ય ગ્રહમાં કાત્સર્ગમાં રહ્યો અને પ્રાતઃકાળ થયા સિવાય ગમે તેવા ઉપસર્ગ થાય તે પણ ચલાયમાન ન થવું તે અભિગ્રહ કર્યો. આ વાતની ખબર પંડિતાને પડી. પડિતાએ અભયાને કહ્યું કે જો તું આજે બહાર ન જાય તે તારું કામ થાય. અભયાએ પેટમાં દુઃખવાનું બહાનું કાઢી રાજા પાસેથી શહેરમાં રહેવાની રજા મેળવી. ચેકીનો જાપ પૂર્ણ હતે એટલે સુદર્શનને અદર કેમ લાવે તે વિચારમાં પંડિતા ઘુ ચાઈ આખર એવા નિર્ણય ઉપર આવી કે દેવની મૂર્તિના - હાનાથી તેને અંદર લઈ જવો. પછી કામદેવની ઉભી મૂર્તિ ગાડી ઉપર ચડાવી પંડિતા રાજગઢમાં લઈ ગઈચોકીદારના પૂછવાથી તેણે તે મૂર્તિ દેખાડી અને જણાવ્યું જે રાણું સાહેબ આજ બહાર જવાનાં નથી માટે મૂર્તિઓનું પૂજન કરવા સારૂ રાજગઢમાં લઈ જવામાં આવે છે. બે ચાર મૂર્તિએ તેવી રીતે લઈ જઈ કાચોત્સર્ગ મુદ્રાએ ધ્યાનમાં રહેલા સુદર્શનને ગાડી ઉપર ચડાવી અભયા રાણી પાસે લાવી મૂક્યો. પિતાના મનોરથ પૂર્ણ થયા સમજી અભયા નજીક આવી હાવભાવ કરવા લાગી. સુદર્શન ધ્યાનમાં જો ગૃત હતો ઉપસર્ગ આ જાણું તે વધારે દૃઢ થતો ચાલે. અભયા કહે છે કે, તમારે માટે મેં આ બધી મહેનત કરી છે માટે મને શાંત કરે સુદર્શન બેલ્યો નહિ, અભયાએ હાથ ૫ક, આલિગન કર્યું અને કામોત્પન્ન કરવાની પિતામાં જેટલી ચાતુરી હતી તે સર્વ વાપરી ચુકી, પણ પત્થર ઉપર પાણું ઢાળવા માફક નિરર્થક થયું. અભયા ગુસ્સો કરી બેલી, સુદર્શન મારૂં કહેવું માન્ય કર. હું તુષ્ટમાન થઈ તે રાજ્ય બધું તારે આધિન છે અને રેષાયમાન થઈ તે આ તારૂ જીવિતવ્ય પણ નથી એમ નિશ્ચય રાખજે. પણ સાભળે કે? આ પ્રમાણે આખી રાત્રિ સુદર્શનને મનાવતાં ગઈ. આખર પ્રાત:કાળ થતે જાણું પિતાનું કામ સિદ્ધ ન થયું અને હવે ઉલટે ફજેતો થશે એમ જાણે પોતાને હાથે પતાના શરીર પર કેટલાક જખમ કરી પિકાર કરી ઉડી કે દોડે દેડે, કે માણસ અંતઃપુરમાં પડે છે, અને મારી આબરૂ લુંટે
* જીરું અને હવે
રખમ કરી મારી આખરે