________________
- ના
૬.
* , દ્વિતીય પ્રકાશ,
• વેશ્યા સ્ત્રીના દે.” मनस्यन्यवचस्यन्यत्कियायामन्यदेव हि । यासां साधारणस्त्रीणां ताः कथं मुखहेतवः ॥ ॥ मांसमिश्रंसरामिश्र मनेकविटचुंवितम् । को वेश्यावदनं चुंबेदुच्छिष्टमिव भोजनम् ॥ ८९ ॥ अपि प्रदत्तसर्वस्वात् कामुकाक्षीणसंपदः। वासोप्याच्छेत्तुमिच्छन्ति गच्छतः पण्ययोषितः॥१०॥ न देवान गुरुनापि सुहृदो न च वांधवान् । । असत्संगरतिनित्यं वेश्यावश्यो हि मन्यते ॥ ९१॥ कुष्टिनोपि स्मरसमान् पश्यन्ती धनकांक्षया। तन्वतों कृत्रिमस्नेहां निःस्नेहांगणिकां त्यजेत् ॥१२॥
મનમાં કે અન્ય પુરૂષ ઉપર પ્રેમ હોય છે, વચનમાં તેનાથી વળી કોઈ જુદા સાથે પ્રીતિ રાખે છે, અને વળી ક્રિયામાં (કાયાથી) તે વળી કઈ જુદાજ પુરૂષ સાથે રમે છે. આવી વેશ્યા સ્ત્રીઓ સુખને માટે કેવી રીતે થઈ શકે? જેનું મેટું, માંસ ખાતી હોવાથી માંસથી દુર્ગધિત, મદિરાથી મિશ્ર, અને અનેક વિટ–જાર પરથી ચુબન કરાયેલું છે એવું, ઉચ્છિષ્ટ–એઠા ભેજનની માફક વેશ્યાના મુખને કેણુ ચુંબન કરે? કામી પુરૂષે પોતાનું સર્વધન વેશ્યાને આપ્યું હોય, પણ જ્યારે તે નિધન થઈ ત્યાથી ચાલ્યો જાય છે, ત્યારે તે વેશ્યા જતા કામી પુરૂષના વસ્ત્રો પણ ખેચી લેવાની ઈચ્છા રાખે છે. (અહા! કેટલી બધી સ્વાર્થતા કે નિ હતા છતાં મેહાં પુરૂષે સમજી શકતા નથી) વેશ્યાને સ્વાધિન થયેલે પુરૂષ, નિરતર લુચ્ચા, જુગારી રંડીબાજાદિ, ખરાબ પુરૂષોની સેબતમાંજ આનંદ માને છે. પણ દેવ, ગુરૂ, સારા મિત્રો અને બાંધવાની સેબતને બીલકુલ ઈચ્છતો નથી. ધનની ઈચ્છાથી, કઢીઆઓને પણ કામદેવ સમાન જેનારી અને કૃત્રિમ સ્નેહને વિસ્તારનારી, સ્નેહ વિનાની વેશ્યાને સમજુ માણસોએ અવશ્ય ત્યાગ કર.
