________________
૩૭
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા ૩૭ કવચિત્ વાચીએ છીએ, પણ જે સઘળું કરીએ છીએ તે ઠેકાણા વગરની દશાથી કરીએ છીએ...
પ્રભુની પરમ કૃપા છે અમને કોઈથી ભિન્નભાવ રહ્યો સર્વ પ્રત્યે નથી, કોઈ વિશે દોષબુદ્ધિ આવતી નથી, મુનિ વિષે અમને અભિન્નભાવ કોઈ હલકો વિચાર નથી, પણ હરિની પ્રાપ્તિ ન થાય એવી પ્રવૃત્તિમાં તેઓ પડ્યા છે, એકલુ બીજજ્ઞાન જ તેમનું કલ્યાણ કરે એવી એમની અને બીજા ઘણા મુમુક્ષુઓની દશા નથી દ્ધિાતજ્ઞાન સાથે જોઈએ, એ ‘સિદ્ધાતજ્ઞાન” અમારા હૃદયને સિદ્ધાતજ્ઞાન વિષે આવરિતરૂપે પડયુ છે હરિઇચ્છા જો પ્રગટ થવા દેવાની આવરિત હશે તો થશે અમારો દેશ હરિ છે, જાત હરિ છે, કાળ હરિ છે, દેહ હરિ છે, રૂપ હરિ છે, નામ હર છે, દિશા હરિ છે, સર્વ હરિ છે, અને તેમ છતાં આમ વહીવટમાં છીએ, એ એની ઇચ્છાનુ કારણ છે [૨૫૯] [[મુબઈ, શ્રાવણ સુદ ૧૧, બુધ, ૧૯૪૭]
અમારુ ચિત્ત તે બહુ હરિમય રહે છે પણ સગ બવા હરિમય ચિત્તકળિયુગના રહ્યા છે માયાના પ્રસંગમા રાતદિવસ રહેવુ રહે છે, માયાના પ્રસંગમાં એટલે પૂર્ણ હરિમય ચિત્ત રહી શકવુ દુર્લભ હોય છે, અને વાસ ત્યાસુધી અમારા ચિત્તને ઉદ્વેગ મટશે નહીં [૭૧] [ વવાણિયા, ભા વદ ૪, ભેમ, ૧૯૪૭]
શ્રીમાન્ પુરુષોત્તમની અનન્ય ભકિતને અવિચ્છિન્ન ઇચ્છું છું. [૬૧]
[મુબઈ, શ્રાવણ સુદ ૯, ગુરુ, ૧૯૪૭] સર્વકાળને માટે (આયુષ્ય પર્યત) જ્યા સુધી નિવૃત્તિ ધમ સબંધે મેળવવાને પ્રસંગ ન આવ્યો હોય ત્યાસુધી ધર્મ સબધે પણ અપ્રગટ રહેવું પ્રગટમાં આવવાની ઇચ્છા રહેતી નથી
