________________
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા છે, પરમ સુખકર, હિતકર, અને હૃદયમય જેને માનેલ છે, તેમ છે, અનુભવગમ્ય છે, તે તો તે જ ગુફાનો નિવાસ છે, અને નિરંતર તેની જ જિજ્ઞાસા છે અત્યારે કઈ તે જિજ્ઞાસા પૂર્ણ ઘવાનાં ચિહ્ન નથી, તે પા ક્રમે, એમા લેખકને પણ જય થશે એવી તેની ખચીત શુભાકાંક્ષા છે, અને તેમ અનુભવગમ્ય પણ છે. અત્યારથી જ જે યોગ્ય રીતે તે કમની પ્રાપ્તિ હોય તો, આ પત્ર લખવા જેટલી ખોટી કરવા ઈચ્છા નથી, પરંતુ કાળની કઠિનતા છે, ભાગ્યની મદતા છે, સતાની કૃપાદૃષ્ટિ દષ્ટિગોચર નથી, સત્સંગની ખામી છે
તે પણ તે કમનું બીજ હૃદયમાં અવશ્ય પાયુ છે, અને એ જ સુખડર થયું છે સૃષ્ટિના રાજવી જે સુખ મળવા આવ્યા
નહતી, તેમ જ કોઈ પણ રીતે ગમે તેવા પધથી, સાધનથી, અતિશતિ ઘવી સ્ત્રીથી, પુત્રથી, મિત્રથી કે બીજા અનેક ઉપચારથી જે અતાંતિ તેથી જીવવું
થવાની નહોતી તે થઈ છે નિરંતરની–ભવિષ્યકાળની-ભીતિ ગઈ છે અને એક સાધારણ ઉપજીવનમાં પ્રવર્તત એવો આ તમારો મિત્ર એને જ લઈને આવે છે, નહીં તો જીવવાની ખચીત શકા જ હતી, વિશેષ શુ કહેવુ? આ ભ્રમણા નથી, વહેમ નથી, ખચીત સત્ય જ છે એ ત્રિકાળમાં એક જ પરમપ્રિય અને જીવનવસ્તુની પ્રાપ્તિ, તેનુ બીજા પણ કેમ વા કેવા પ્રકારથી થયું એ વ્યાખ્યાને પ્રસંગ અહીં નથી, પરંતુ ખચીત એ જ મને ત્રિકાળ સમ્મત છે !
[ ૭૩ ]
( વિ સં ૧૯૪૫ ] લઘુવયથી અદભુત થયો, તત્ત્વજ્ઞાનનો બોધ, એ જ સૂચવે એમ કે, ગતિ આગતિ કા શોધ? જે સંસ્કાર થવો ઘટે, અતિ અભ્યાસે કાય, વિના પરિશ્રમ તે થયો, ભવશક શી ન્યાય?
