________________
६श्
योगशास्त्र.
सरखा पेटने, ते दुष्टें फाडी नांख्युं. ते वखते जरायुमां (पडदामां ) रहेला तेणीना गने, वे कटका थयेलुं, तथा वेलडीना पल्लवनी पेठे लटकतुं तेणें जोयुं. एवी रीतना गर्जने जोइने, दयाविनाना एवा तेने पण, दया श्रावी. एटलामां हा तात !! हा मात ! ! एम विलाप करतां, ते ब्राह्मणनां वालको त्यां व्यां ते बोकरांउने, नागां तथा मुखथी डुबलां घर गएलां, तथा मेलथी कालां घयेलां जोइने, दृढप्रहारी पश्चात्ताप सहित विचारखा लाग्यो के, अरेरे!!! में पापियें दरिद्र एव ब्राह्मण स्त्रीजरतारोने मारी नाख्यां, अने हवे या बालको पण मुत्रांज समजवां, कारणके, थोडा पाणीमां मत्स्यो केमजीवी शके ? माटे दुर्गतिमां लइ जनारा या क्रूर कर्मोंथी, बीनो एवो जे हुं पापी तेनुं श्राजे शरणं कोण थशे ? एवी रीते वैराग्यथी ते जेटलामां विचार करतो हतो, तेटलामां पापरूपी रोगोने औषध समान, एवा केटलाक मुनिर्जने आकाशमार्गे जता तेणे जोया, त्यारे तेर्जने नमस्कार करी ते कवा लाग्यो के, हुं पापी बीजाना पण पापोने अर्थे जंतु, तथा हुं पोते कादवयुक्त य, बीजाने पण कादवयुक्त करूं हुँ. जे पापोमाथी एकज पाप पण नरकमां लइ जाय बे, एवा ब्रह्महत्या, स्त्रीहत्या, बालहत्या, तथा गोहत्यानां पापो में कर्यां डे. एवो हुं हुं, तोपण श्राप साधु मारुं रक्षण करवा समर्थ बो, कारण के, वरसतो मेघ कंइ सुस्थान कुस्थान जोतो नथी. त्यारे साधुर्जए तेने यतिधर्मनो उपदेश कर्यो, ने जेम तापथी तपेलो माणस बनने, तेम तेथे पण पापोथी जय पामीने ते अंगीकार कर्यो. जे दिवसे या पाप मने याद घशे, ते दिवसे हुं जोजन करीश नहीं, तथा सर्वथा प्रकारे हुं दमा अंगीकार करीश, एवो तेणे अनिग्रह लीधो पछी ते महात्मा श्रगल नाश करेला तेज कुशस्थल गाममां, कर्मोंनो क्षय करवा माटे विहार करतो करतो व्यो. तेज श्रा धूर्त्त महापापी बे, एम जाणी लोको ते महात्माने रात दहाडे रंजाडवा लाग्या. पढी ज्यारे निक्षावास्ते ते लोकोना घरमा जतो त्यारे,
"C
गौ, बाल, स्त्री, तथा ब्रह्महत्या करनारो आ माणस बे, " एम कही तेने कुतरानी पेठे लाकडीयोथी मारता एवी रीते हमेशां तेने ते पाप याद करवानुं होवाथी, शांत मन राखी ते मुख्यो रहेवा लाग्यो, अथवा सत्वने