________________
प्रथमप्रकाश.
४३
राजा मरूदेवा माताने कड़वा लाग्या के, हे देवि, देवोए वनावेतुं प्रजुनु समवसरण, श्रा तमारी बागल रह्यं . वली प्रजुनी सेवामाटे आवेला देवोनो श्रा जयजय शब्द संचलाय . वनी मालव, कैशिकि रागयी पवित्र थएनी तथा कानोने अमृत सरखी प्रजुनी आ देशनानी वाणी संजलाय . वली ते वाणीने मयूर, सारस, कौंच, तथा हंसो कान द. ईने पोतपोताना खरथी अधिक मानीने श्राश्चर्यपूर्वक सांजले बे. वली हे देवि, वर्षाद सरखा तातनी एक योजनसुधि जाती वाणीने सांजलीने मनरूपी वगली ते तरफ दोड्या करे . पडी प्रजुनी, ते गंजीर तथा संसारथी तारनारी, तथा पवनविनाना दिवासरखी निष्कंप वाणीने मरुदेवा माताए सांजली. प्रजुनी ते वाणीने सांजलतां, आनंदाश्रुनां पापीथी, मरुदेवा मातानां आंखनां पडलो, कादवनी पेठे नाश थयां, पड़ी तेपीए अत्यंत अतिशयवाली तीर्थकरनी लक्ष्मीने जोश, तथा ते जोवामां वापरेली स्थिरताथी तेणीनां कर्मों नाश पाम्यां. प्रजुनां दर्शन रूपी श्रानंदना योगमां स्थिरताने पामेलां मरुदेवा माताने तेज वखते निर्मल केवलज्ञान उत्पन्न थयु. पनी तेज वखते आयुःकर्मनो दाय थवाथी, अंत कृत केवलीपणाथी, मरुदेवा माता, हाथीपर वेगं बेगंज निर्वाण पाम्यां. श्रा श्रवसर्पिणिमां पेहेलां सिक आज थयां बे, तेथी देवोए तेनां शरीरने, क्षीरसमुजमां नाखी मोदोत्सव कर्यो. पठी जाणेल ने तेमनो मोक्ष जेणे, एवो जरतराजा वादलांनी बाया तथा सूर्यना तापवाला शरत् कालनी पेठे, हर्ष अने शोकयुक्त थयो, पढी राजाए, राज्यचिह्नोने तजीने, पगें पाला, तथा परिवार सहित, समवसरणमा प्रवेश कयों त्यां तेणें, चार निकायना देवोथी विंटाएला, तथा दृष्टिरूपी चकोरने चंअसरखा, प्रजुने जोया. पड़ी त्रण प्रदक्षिणा दश्ने तथा प्रजुने नमीने मस्तकपर हाथ जोडी चक्री प्रजुनी स्तुति करवा लाग्यो के, हे सघला जगत्नां नाथ, जगतने अजयदान देनार, पेहेला तीर्थकर, संसारथी तारनारा, तमो जय पामो ? वली हे अवसर्पिणीना लोकरूपी पद्मना समूदप्रत्ये सूर्यसमान, तमारा दर्शनथी मारो अज्ञानरूपी अंधकार नाश पाम्यो. वली हे नाथ, जव्यजीवोनां मनरूपी पाणीने निर्मल करनारी, कतकना चूर्ण सरखी तमारी वाणी जय पामे . करुणासिंधो! हे प्रजो!