________________
चतुर्थप्रकाश.
३५१
अर्थः- हाथणीना स्पर्शथी मलता सुखना खादथी विस्तारेली ने सुंढ जेणे, एवो हाथी, तुरतज पोताने थंना साथे बंधावाना क्लेशने पामे बे. ते अगाध पाणीमां विचरतो एवो मत्स्य, दोरीमां बांधेला लोढाना कांटापर रहेला मांसने चाखतो थको, बिचारो खरेखर मबिमारना हाथमा जइ पडे बे. तेम मदोन्मत्त हाथीना गंडस्थलपर रहेला मदमां गंधनो लोलुपी ने पडतो एवो चमर, हाथीना कानना ऊपाटाथी मृत्यु पामे बे; तथा सोनाना टुकडा सरखी दीवानी शिखा जोइने विमोहित थलो पतंगियो तेमां एकदम पडतो थको मृत्यु पामे बे; तेम मनोहर गीत सांजलवाने उत्सुक थलो हरिण पण, बेक कानसुधि चsided, धनु वा पारधियी मृत्यु ( वेध्यपणा ) ने पामे बे.
एवं विषयएकैकः पंचत्वाय निषेवितः ॥
कथं दि युगपत्पंच, पंचत्वाय नवंति न ॥ ३३ ॥
अर्थः- एवी रीतें सेवेलो एवो एकेक विषय पण ज्यारे मृत्युमाटे था बे. त्यारे पांचे इंद्रियोना विषयोने साथै सेववाथी, ते मृत्युमादे केम न थाय ? अर्थात् यायज.
दवे तेने जीतवामाटे उपदेश दे बे. तदिंडियजयं कुर्या, न्मनः शुध्या महामतिः ॥ यां विना यमनियमैः, कायक्लेशोवृथा नृणां ॥ ३४ ॥ श्रर्थः- माटे महाबुद्धिमान माणसें मनःशुद्धिषी इंद्रियोनो जय करवो; म के ते मनःशुद्धि विना, यम नियमोथी माणसोने फोकटनो कायक्लेश बे. जे माणसें इंद्रियोने जीती नथी, तेउने बोध पुर्लन थाय बे, माटे सर्वदुःखोथी बुटवा माटे इंडियाने जीतवी इंडियाने जीतवाथी मोकमले बे, तथा इंडियने नहीं जीतवाथी संसारनी वृद्धि थाय बे, माटे ते वन्नेनो अंतर जाणीने जे योग्य लागे ते कर. मखमलनी गादी तथा कांकराना स्पर्शमां रति रति तजीने स्पर्शेडियने जीतवी. स्वादिष्ट वादिष्ट एवां जोजनमां प्रीति प्रीतिने तजीने रसेंद्रियने जीवी. सुगंध दुर्गंध वस्तु मां साम्य ( समतोलपणुं ) राखीने घाप्रियने जीतवी. मनोहर, अने मनने न गमे एवं पण रूप जोइने,