________________
३श्न
योगशास्त्र. पेहेली वाचना हुँ जिक्षाएथी श्राव्याबाद थापीश, बीजी कालवेलाए थापीश, तथा त्रीजी बहार जश्ने श्राव्याबाद थापीश; तथा एक विकाल वखते श्रापीश, अने त्रण आवश्यक वखते आपीश, अने एवी रीतें मारा कार्यने बाधा थयाविना संघर्नु कार्य पण सिद्ध थशे. पनी ते साधुए पाटलीपुत्रमा आवी, संघने ते वात कह्याथी, संघे पण स्थूलनसादिक पांचसे साधुऊने त्यां मोकल्या. पनी आचार्य तेमने त्यां वाचना देवा लाग्या, पण तेमने ते अल्प लागवाथी, स्थूलना शिवाय स. घला साधु पाला गया. पड़ी आचार्य स्थूलनजीने कडं के, तारे तो नाशी जवु नयी ने ? त्यारे स्थूलनअजीए कह्यु के, मारे जवु नथी, पण हे जगवन् ! हजु पण मने अल्पवाचनामले बे; त्यारें आचार्य महाराज कडं के, माझं ध्यान हवे संपूर्ण थवा श्राव्यु , तेथी ते थयाबाद तमारी श्वाप्रमाणे तमोने वाचना आपीश. पनी ध्यान पूर्ण थयाबाद श्राचार्य महाराज तेमने तेमनी श्वाप्रमाणे वाचना देवा लाग्या, श्रने एवी रीते स्थूलनन महामुनि बे वस्तु उठा एवा दशपूर्वो लण्या.
पबी एक दहाडो श्रीनप्रबाहु खामी पण विहार करता थका, पाटलीपुत्र नगरें श्रावीने बहारना नागमा उद्यानमा रह्या. ते वखतें स्थूलजाजीनी बेहेनो; के जेजेए दीक्षा लीधी हती, ते स्थूलनाजीने वांदवामाटे त्यां विहार करती थकी श्रावीयो. त्यां श्राचार्य महाराजनेवांदीने तेए तेमने पुब्युं के, दे प्रजु, स्थूलजजी क्या ? त्यारें गुरुए कह्यु के, ते पालना नागमां , ते सांजली ते ते तरफ जवा लागीयो ! ते. उने श्रावती जोश्ने, स्थूलनअजीए तेमने आश्चर्य पमाडवामाटे पोतार्नु सिंहनुं रूप कर्यु. ते सिंहने जोश्ने, तेजेए जय पामीने, प्राचार्य महाराजने आवी कडं के, अमारा नाश्ने तो सिंह खा गयो बे. अने हजु ते त्यांज बेगे . त्यारें आचार्य उपयोगथी जाणीने कह्यु के, तमो त्यां हवे जार्ज, तमारा ना त्यां , त्यां हवे सिंह नथी. पड़ी तेए त्यां ज. श, तेमने पोताना मूल रूपमां जोश, वांद्या; अने ते वखते मोटी वेहेन पोतानी वात करवा लागी.
श्रीयकें, पण श्रमारी साथेज दीक्षा लीधी हती, पण ते दुधावान् होवाथी एकासणुं पण करी शकतो न होतो. पनी पर्युषणा श्रावते उते,