________________
तृतीयप्रकाश.
३२५
न महामुनिनो तो हुं एक किंकर बुं. पढी कोशाये तेने वैराग्ययुक्त जाणीने धर्मदेशना संभलावी, ते सांगली ते पण मोहनिद्राने बोडीने बोध पाम्यो पढी तेने बोध पामेलो जाणीने, तेणीये पोतानो अभिग्रह कही संजलाव्यो, ते सांजलीने ते पण विस्मयथी प्रफुल्लित लोचनवालो
इने कड़ेवा लाग्यो के, ढ़े नडे, तें स्थूलनडजीना गुणो कहीने मने बोध माड्यो बे, माटे तें देखाडेला स्थूलनडना मार्गने हुं पण अंगीकार करीश ने हे ज, तारुं कल्याण था ? श्रने तुं तारो श्रनिग्रह सुखेश्री पाल एम कही तेणें उत्तम गरुपासे जइ दीक्षा लीधी.
वेगवान् स्थूल पण तीव्र व्रतने पालता हता, एटलामां बार वर्षोनो काल पड्यो. तेथी साधुर्जनो सघलो संघ समुद्रने कांठे जश्ने, एको मलीने कालरात्रिनी पेठे ते दुष्काल गालवा लाग्यो. त्यां सिद्धांतोनो पाठ हमेशां गणातो नहीं होवाथी, साधु ते भूलीगया, केम के, पाठ कर्या विना बुद्धिमंतो पण जपेलुं जुली जाय बे. पढी सघलो संघ पाटलीपुत्र नगरमां मल्यो, अने त्यां जेटने जेटलुं याद हतुं, ते सघलुं ग्रहण कर्यु. त्यां संघें अग्यार अंगो तो मेलव्यां, पण दृष्टिवाद मल्यो नहीं; पढी जडवाहु खामिने दृष्टिवादयुक्त जाणीने. तेमने बोलाववामाटे वे साधु त्यां मोकल्या. ते बन्ने सुंनिर्जए त्यां नबाहुखामी पासे जइ, नमस्कार करी हाथ जोडीने विनति करी के, आपने पाटलीपुत्रमां संघ वोलावे बे. त्यारे बाहु खामी एकयुं के, में यहीं महाप्राणध्याननो प्रारंभ करेलो बे, माटे माराथी त्यां यावी शकाय तेम नथी. पढी ते मुनिर्जए पाढा पाटलीपुत्र जश्ने, ते वात संघने कही, त्यारें संघें बीजा hard बोलावयुं के तमारे बाहुखामि पासे ज, तेमने एम कहे के, जे माणस संघनी आज्ञा पाले नहीं, तेने शुं दंड देवो ? ते श्रमने कहो ? पढी ज्यारे ते एम कहे के, तेने " संघनी बहार करवो, " त्यारें तमारे पण तेमने माटे खरें करीने कड़े के, तमो पण तेज दंडने लायक बो. पढी ते बन्ने मुनिर्जए त्यां जश्ने, श्राचार्य महाराजने पण तेवीज रीतें कयुं; त्यारें श्राचार्य महाराजें कयुं के, जगवान् एवो जे संघ, तेमणे एम नहीं करयुं, पण संघें मारापर कृपा लावीने, अहीं बुद्धिमान् शिष्योने मोकलवा, अने तेमने हुं त्रे सात वांचना आपीश.
"