________________
२७
योगशास्त्र. रूपनी इंसें प्रशंसा करी हती, पण श्रमो ते नहीं मानवाथी मनुष्यरूप थई अहीं श्राव्या बीयें वली जेवू ऐ रूप वर्णवेलुं हतुं, तेवुज, हे राजा! अमोए तमारुं रूप पेहेलां जोयु हतुं, पण हमणां उलटी रीतनुं थगयु . हमणां, सघली कांतिने चोरनारा, व्याधिउथी, निःश्वासोथी जेम आरिसो, तेम तमारं शरीर घेराएलुं . एवी रीतें यथार्थ कहीने, ते देवो तो चाया गया, अने पनी राजाए पोताना शरीरने बरफथी ग्रस्त थएला, वृदसर तेजरहित जोयु. अने तेथी ते विचारवा लाग्यो के, श्रा शरीर तो हमेशां रोगोने देनारं माटे मुग्ध लोको, फोकट, तुब बुधि लावी तेनापर मूर्ग राखे . वली था शरीर तो, नयंकर काष्ठना कीडाउँथी जेम काष्ठ, तेम अंदर उत्पन्न थएली विविध व्याधिथी नाश पामे . वली कदाच ते शरीर वहारथी तो सारं लागे, तो पण, नैय्यग्रोधफल (वडना टेटा)नी पेठे अंदर कीडाउँथी जरेलुं होय . वली जेम सेवालनी वेल मोटा सरोवरनां पाणीने बगाडे , तेम रोग बे, ते रूपनी संपदानो नाश करे . शरीर तो शिथिल थायडे, पण श्राशा ढीली थती नथी, रूपनो नाश थाय , पण पापबुद्धि जती नथी, वली घडपण आवे बे, पण ज्ञान आवतुं नथी, माटे प्राणिना शरीरने धिक्कार बे. वली श्रा संसारमा, डाजपर रहेला जलबिंदुनी पेठे, रूप,ला वण्य, कांति, शरीर, तथा धन, ए सघलु अस्थिर . माटे प्राणीना श्रा विनश्वर शरीरचं मोटुं फल तो, सकामनिर्जराना साररूप, तपज बे. एवी रीते थएली ने वैराग्यनी नावना जेने एवा ते राजाने दीक्षा लेवानी श्वाथी, तेणे पोताना पुत्रने राज्यपर बेसाड्यो. पड़ी उद्यानमा ज: विनयपूर्वक, विनयंधर मुनिपासेथी सघला पापोनी विरतिथी प्रधान थयेली एवि तेणे दीक्षा लीधी. पनी महाव्रतने, तथा उत्तर गुणोने धारनारा, तथा गामोगाम विहार करता, श्रने समतामांज एकाग्र चित्तवाला, एवा ते मुनिनी पाल, अत्यंत रागना अनुबंधथी सघर्बु प्रधानमंमल, यूथ पतिनी पाउल जेम हाथियो जाय तेम चालवा लाग्युं, तथा कषाय विनाना, उदासीन, ममताविनाना, परिग्रह विनाना, एवा ते मुनिनी बमास सुधि सेवा करीने केटलीकमेहेनतें ते प्रधानमंडल पाडं फयु. पड़ी विधिपूर्वक तथा अकालजोजनथी तेना व्याधियो, जाणे संपूर्ण डोहला