________________
योगशास्त्र. योग्य वखते बुटां करवां, एवी रीतें प्रहार पण बे प्रकारें निरपेक्ष श्रने सापेक्ष ने तेमां निर्दय थश् मोर ते निरपेक्ष. अने सापेक्ष एटले श्रावके, प्रथम बीक देखाडवी, ते उतां न माने, त्यारे पण मर्मस्थानको विना वीजी जगोए, पाटु अथवा चाबुखधी एक अथवा बे वारज ताडना करवी. तेवी रीतेंज अन्नपानादिकनो रोध जाणवो; तेमां पण सापेक्ष एटले रोग चिकित्सावास्ते, अथवा अपराधीमाटे जाणवो; तेमाँ पण तेने कहे एम के, " आजे तने जोजन थापवामां श्रावशे नहीं." शांति माटे उ. पवास थादिक करवा ते. वधारे शुं कहेवू ? अहिंसा लक्षणवाला मूलगुणने जेम अतिचार न लागे, तेम यतनापूर्वक वर्तवं. अहीं को शंका करे के, श्रावके तो हिंसानांज पञ्चखाण कर्यां ने, तेथी बंधादिक करवामां तेने कंश दोष नथी, केम के तेथी कंश तेनुं अहिंसावत खंडन थतुं नथी. श्रने कदाच जो तेणे बंधादिकनां पण पच्चखाण काँ होय, तो तो तेम करवामां व्रतनो नंग थाय, श्रने बंधादिकनां पञ्चखाण करते बते, व्रतपणानोज नाश थाय , कारण के, ते बंधादिक अतिचारो तो व्रतथी जुदाज गणावेला . माटे एवी रीतें बंधादिकने अतिचारपणुं घटी शकतुं नथी. हवे ते शंकानो उत्तर आपे बे. ते वात सत्य के के, हिंसानांज पचखाण कर्यां , पण बंधादिकनां पञ्चखाण कर्यां नश्री. पण ते हिंसानां पच्चखाणथी परमार्थे करीने बंधादिकनां पण पञ्चखाणो करेलांज डे, केम के ते हिंसानां साधनो बे; तेम बंधादिकमां कंश व्रतनो जंग थतो नथी. पण फक्त अतिचारज लागे बे. वली व्रत पण बे प्रकारचें , अंतर्वृत्तिनुं अने बाह्यवृत्तिनु, तेमां “हुँ आने मारी नाखुं" एवा विकल्प विना कोधादिकना आवेशश्री, परप्राणना नाशने गणकार्या विनाज बंधादिकमां जे प्रवृत्ति कराय , तेथी हिंसा थती नथी; पण तेथी अंतर्वृत्तिनो नंग थाय ने. अने हिंसाना अनावथी, बहारनांवतनुं पालन थाय बे. वली व्रतपणाना नाशनी जे वात कही, ते पण अयुक्तज बे, केम के विशुद्ध अहिंसा व्रत होते बते, बंधादिकनो अनावज . माटे बंधादिको अतिचार रूपेज . अहीं आदि शब्दथी, मंत्रतंत्रादिकना प्रयोगादिकने पण अतिचारमा गणवा.