________________
तृतीयप्रकाश वायुकाय जीवोनी विराधना टालवामाटे , तेम मुखमां पडती धूलने पण अटकाववामाटे . तथा वर्षा ऋतुमां ज़मीनपर थता कंथुश्रा आदिकना बचाववामाटे पाटपाटलाउनोमुनिउँने उपयोग करवो पडे , तथा शय्या अने संस्थारानो शियाला तथा उनालामा सुवा बेसवामाटे खप होय . तथा स्थानक यतिउँने रहेवामाटे अत्यंत उपकारी जे. एवी रीतनां बीजां पण उपकरणो धारण करतां थकां साधुऊने दोष लागतो नथी. अने ते देनाराउने तो गुणोनीज प्राप्ति होय . ते उपकरणोनुं प्रमाण ग्रंथगौरवना जयथी अहीं लखेढुं नथी.
हवे अहीं वृद्धोनी कहेली पौषधपारण विधिनी समाचारी कहे . पौषधव्रतने पालता एवा श्रावकें, निश्चयें करीने साधुढप्रत्ये दान आपीनेज जोजन करवू. ते केवी रीतें? तो के, ज्यारें जोजननो वखत श्राय, त्यारे, पोते साधुने उपाश्रये जश्, चितामाटे तेमने निमंत्रणा करवी. ते वखते साधुये पण, आने अंतरायदोष, तथा आपणने स्थापनादोष मा थार्ज, एम विचारि, जोली, पात्रां, पहा विगेरेनुं पडिलेहण कर. अने जो ते पेहेलीज पोरसीये निमंत्रण करवाने श्रावेल होय ,तो, पोताने (साधुने) जो नोकारसीनुं पञ्चखाण होय, तो आहार पाणी लेवां, अने जो लांबा कालतुं पच्चखाण होय, तो न लेवां. कारण के, वेश्ने पाडं ते राखी मेलQ पडे. पण जो ते पौषधव्रतवालो बहुज खेंच करे, तोते लेवां, अनेराखी मेलवा; दरम्यानमां को पारणावाला साधुने तेनो खप होय, तो तेने ते आपवां अने पडी वली तेवा श्रावकनी साणे, बीजा एक साधुने साथे ले वोरवा जवू; पण एकलां नहीं; श्रावके साधुनी अगाडी अगाडी चालवु तथा तेमने घेर ले जश्ने, श्रासनपर बेसवाने कहे; जो साधु वेसे तो ठीक, अने न बेसे तो पण ते ने बेसवामाटे विनति करवानो विनय करवो. अने पड़ी कां तो पोतेज साधुने वहोरावे, अथवा पोते हाथमां वस्तुऊनां नाजन धारीने उन्नो रहे, अथवा कंश्पण कर्याविना स्थिर पण रहे. (अर्थात् घरनां बीजां माणसो पण वोरावे, अने पोते उनोपण रहे.) वली साधुपण पश्चात्कर्मना दोष टालवामाटे सघली वस्तु नहीं लेतां, जाजनोमां बाकी रहेवा दश्ने पोताना खपजोगज वदोरे. पली ज्यारे साधुः पागा जवा लागे, त्यारे नमस्कारपूर्वक केटलांक पगला ते