________________
तृतीयप्रकाश.
३३१ पीवामां सुवामां, तथा व्यापार श्रादिकमांजीवोनुं उपमर्दन अत्यंत कर्या करे बे, एवा पण गृहस्थने या दिग्वत करवू कडं बे; केमके ते नियमथी, नियम बहार रहेली जगोपरना त्रस,थावर जीवोनी हिंसानी निवृत्ति थाय बे; एवीरीतें श्राव्रतमांपण हिंसादिक पापस्थानोनी निवृत्ति थाय ने. हवे आ व्रतमां लोचनी पण विरति आवी जाय , ते देखाडे बे.
जगदाक्रममाणस्य, प्रसरलोनवारिधेः॥ स्खलनं विदधे तेन, येन दिग्विरतिः कृता ॥३॥ अर्थः- जे माणसें दिग्विरति व्रत अंगीकार कर्यु बे, तेणें अनेक विकल्पो रूपी कहोलोयें (मोजाउये) करीने फेलावो पामता, तथा समस्त जगतने आक्रमण करता, एवा लोजरूपी समुज्ने पण अटकाव्यो . कारण के ते व्रतथी, पोते लीधेलां पञ्चखाण उपरांतनी नूमिमां जश्, त्यांना धन धान्यादिक लेवानो तेने प्रायः करीने लोन नहीं थश् शके.
माटे गृहस्थोयें ते व्रत जावजीवथी मांडीने चतुर्मास अथवा तेथी पण खट्प कालसुधि करवू. वली चारणमुनि के, जेउँने दिग्विरतिव्रत नश्री, तेथी ते उंचे मेरुना मस्तक सुधि, तथा तिरा रुचक पर्वतसुधि पण जर शके . माटे जेर्ड सघली दिशामां जवानुं अमुक हदसुधिनुं नियम ले , तेजने वर्ग आदिकनी संपदा मले बे.
हवे बीजा गुणवतनुं खरूप कहे जे. नोगोपनोगयोः संख्या, शक्त्या यत्र विधीयते ॥
नोगोपनोगमानं त, धैतीयीकं गुणवतं॥४॥ अर्थः-शक्ति केहेतां शरीर अने मनने जेथी बाधा न उपजे, एवी रीतें जे जोगोपजोगर्नु परिमाण करवू, तेने बीजुं गुणव्रत कहेलु डे.
हवे लोगोपनोगनुं लक्षण कहे . सकृदेव नुज्यते यः, स नोगोऽन्नस्रगादिकः ॥
पुनः पुनः पुनर्नोग्य, उपनोगोंगनादिकः॥५॥ अर्थः-अन्न तथा पुष्पमाला आदिक,जे एकजवार नोगवाय बे, ते जोग कहेवाय तथा स्त्री आदिक जे वारंवार नोगवाय , ते उपलोग कहेवाय.
टीका जोगमा आदि शब्दथी तांबूल, विलेपन, धूप विगेरेनुं ग्रहण क