________________
वितीयप्रकाश.
शए चोपगां पशु आदिक, ए नव प्रकारनो बाह्य परिग्रह . राग, द्वेष, कोध, मान, माया, लोज, शोक, हास्य, रति, अरति, जय, जुगुप्सा, वेद, (स्त्री, पुरुष, नपुंसक,) तथा मिथ्यात्व, ए चौद अंतर परिग्रह . बाह्य परिग्रहोथी अंतरपरिग्रहो वृद्धि पामे . वृद्धि पामेला वैराग्यरूपी महावृदोने पण परियहरूपी पवन उखेडी नाखे. वली जे माणस परिग्रहसहित मोदने श्छे , ते माणस लोखंडनी नावमां बेसी समुष तरवानी श्छा राखवा जेवू करे . वली ते बाह्य परिग्रहो धर्मनो नाश करनारा . वली जे बाह्य परिग्रहोने जीतवाने समर्थ नथी, ते अंतरपरिग्रहने शी रीते जीती शकशे? वली ते परिग्रह अज्ञानने तो क्रीडा करवानुं वन , उखरूपी पाणीनो महासागर , तथा तृष्णा रूपी वेलडीनो कंद के वली धननी रदामां तत्पर एवा लोनी माणसो, परिग्रह रहित मुनिने पण धनना अर्थि जाणी तेथी दूर जागता फरे बे. वती धनवान् लोको, राजा, चोर, कुटुंबी, अग्नि, पाणी आदिकना जयथी रात्रिए उघता पण नश्री. तेऊना करता निर्धन लोको उलटा सुखें जीवी शके . वली धनवान मृत्यु पर्यंत पण धननी श्राशा तजतो नथी. माटे जो मोदनी श्छा होय, तो आशानो त्याग करवो; कारण के ते श्राशा मोद श्रने खर्गनां द्वारप्रत्ये नोगल समान बे. ते आशा राक्षसी सरखी, विषमंजरी सरखी, तथा जीर्णमदिरा सरखी - माटे एवी रीतनी श्राशाने जे दूर करशे, ते माणस सुखें जीवी शकशे. श्राशारूपी अग्नि एवो तो श्राश्चर्यजनक डे के, ते समतारूपी मेघनो पण नाश करे ,
आशारूपी पिशाचणीने वश थएला माणसो धनवाननी पासे दीनताथी लाचारी करे डे, गाय , नाचे बे, अने नमे . ज्यां पवन के सूर्यना किरणो पण पहोंची शकता नथी, त्यां पण माणसोना आशारूपी मोजा पहोंची वले . वली जो माणसने पुण्यनो उदय होशे, तो श्राशारूपी पिशाचणी वृथा ने; अने पुण्यनो उदय नहीं होय, तो पण ते वृथा . वली जेणे श्राशा तजी बे, तेज पंडित अने मुनि कहेवाय बे. माटे टुंकामां मतलब एज के, जेनी आशा शांत थएनी , तेणें मोक्षज मेलव्यो ने, माटे आशाने तजीने, परिग्रहनुं प्रमाण करीने, यतिधममां अनुरक्त रही, जावसाधुपणुं अंगीकार करवं. मिथ्वात्विउथी सम्य