________________
990
योगशास्त्र.
कारण के, तेणें ते त्रणे वस्तु तजी बे. त्यारे लोकोए पण वात कबुल राखी अनेक के, ते दानने तेज लायक बे, वाटला दहाडा श्रमोए तेनी फोकट हांसी करी. त्यारे अजयें कह्युं के, दवे तमारे तेनी कोइए हांसी करवी नहि, त्यारे लोको पण ते वात अंगीकार करीने चाल्या गया. एवी रीतें ते महाबुद्धिमान् श्रजयकुमार राज्य चलाववा लाग्यो. वली ते बार व्रतधारी थश्ने बहारना वेरीनी पेठे अंतरंग वेरीउने पण जीतवा लाग्यो; अने एवी रीतें बन्ने लोकनुं कार्य ते साधवा लाग्यो. एक दहाडो श्रेणि ने कह्युं के, दवे तुं राज्य चलाव्य अने हुं श्री वीरप्रनुपासे जइ तेमनी सेवा करीश. त्यारे अजयकुमारें कथं के, श्रापनुं कहेतुं वाजबे, पण तो थोडा दिवस राह जुर्ज. एटलामां वीर प्रभु पण उदायिन राजाने दीक्षा श्रापी मारवाडथी त्यां यावी समोसर्या. त्यारे अजय कुमारें प्रभु वी पूoj के, बेल्ला राजर्षि कोण थया बे ? त्यारे प्रभु पण उदायितुं नाम आयुं. त्यारे नयें श्रेणिक राजाने जइ कर्तुं के, जो राजा कृषि न थता होत तो, हुं पण राज्य ग्रहण करत, पण उदायिन राजायें हमणांज दीक्षा लीधी बे, माटे हुं पण वीरंप्रभु जेवा खामि, श्रने आपना जेवा पिताने पामीने दीक्षाज लेश, माटे मारे राज्यनी जरुर नथी. पी घणी खेंच करतां पण ज्यारे अजय कुमारे मान्युं नहि, त्यारे राजायें तेमने दीक्षामाटे अनुज्ञा श्रापी. पढी तेमणे पण वीरप्रभुपासे ज दीक्षा लीधी. एवी रीतें संतोष राखीने अजयकुमार दीक्षा लश, क
करीने सर्वार्थसिद्धि प्रत्ये पहोंच्या. माटे संतोषने धारण करता माण सने उत्तरोत्तर सुखनी प्राप्ति थाय बे. एवी रीतें अजयकुमारनी कथा कही. वली पण संतोषनीज स्तुति करे बे.
संनिधौ निधयस्तस्य, कामगव्यनुगामिनी ॥ अमराः किंकरायंते, संतोषोयस्य भूषणं ॥ ११७ ॥
अर्थ:- जेने संतोषरूपी भूषण बे, ते माणसने महापद्म श्रादिक निधानो नजदिक यावे . कामधेनु तो तेनी अनुचरी थाय बे, तथा देवो तो चाकर रूप याय बे.
धन, धान्य, सोनुं, रुपुं, कुवा, क्षेत्र, घर, वे पगवालां प्राणी, अने