________________
योगशास्त्र.
२२० लाग्यो. पनी ते एवी रीतनां धननांज पुानमा मृत्यु पामी जुर्गतिए गयो. एवी रीतें नंदराजानी कथा जाणवी.
हवे लानने श्छता योगी पण जो परिग्रह राखे तो तेने पण उलटो मूलनो पण नाश थायडे ते कहे .
तपःश्रुतपरिवारां, शमसाम्राज्यसंपदं ॥
परिग्रहयग्रस्ता, स्त्यजेयुयोगिनोपिदि ॥ १२५॥ अर्थः- परिग्रहरूपी ग्रहथी बलित थएला योगियो पण तप एटक्षेचारित्र श्रने ज्ञानना परिवारवाली समतारूपी साम्राज्यनी संपदाने तजीदेडे, एटले तेढ मूल रकमनो नाश करी लान लेवानी श्छा करवा जे करे .
हवे असंतोषनुं फल देखाडनापूर्वक संतोषनुं फल कहे .
असंतोषवतः सौख्यं, न शक्रस्य न चक्रिणः॥ जंतोः संतोषनाजोय, दनयस्येव जायते ॥ ११६॥ अर्थः- असंतोषवाला इंस अथवा चक्रिने पण एवं सुख होतुं नथी, के जेतुं संतोषवाला अजयकुमारने थयु ३. तेनी कथा कहे .
जरतक्षेत्रमा एक अति सुंदर राजगृह नामें नगर ने त्यां एक महाबलवान् प्रसेनजित् नामें राजा हतो. ते श्रीपार्श्वप्रज्जुनां शासनरूपी कमलप्रत्ये जमरसमान हतो, तथा अणुव्रतने धरनारो हतो. तेने महाकांतिवाला तथा बलवाला श्रेणिक आदि घणा राजकुमारो हता. पड़ी एक दहाडो राज्यने लायक, एवा कुमारनी परीक्षामाटे ते सघलाने एकी वखते थालोमां दूधपाक जमवाने बेसाड्या. अने ते जमवा लाग्या के, तुरत राजाये ते पर कुतरा बोड्या. ते कुतरा श्राव्या के, तुरत सघला कुमारो उठी गया, पण एक बुद्धिमान् एवो श्रेणिक बेसी रह्यो. अने तेणें बीजा थालोमांथी थोडो थोडो दूधपाक कुतराउने देवा मांड्यो अने जेटलामां ते ते चाटी रह्या, तेटलामां ते श्रेणिक पोते पण जमी रह्यो. त्यारें राजाए विचार्यु के, श्रा कुमार, गमें ते उपायथी वेरी ने जीतीने पण पोतानुं राज्य जोगवशे. वली एक दहाडो राजाए परीक्षामाटे कुमारोने बंध करेला लाडुना करंडीश्रा तथा पाणीना घडा थाप्या. अने कह्यु के,थानां सीलो तोड्याविना तमारे लाडु खावा, अने पाणी पी. पण श्रेणिकशि: