________________
वितीयप्रकाश.
२०ए नेश्वर प्रजुनी पूजा करवा लागी. तथा पनी कायोत्सर्गमा रहीने ते शासनदेवीनेकदेवा लागी के, हे जगवति, !मारा पतिने जो तमोसहायकरशो, तोज हुँ काउसग पारीश नहींतर आमज रहीने हुँअनशन करीश कारण के, धर्म अने पति बन्नेनो नाश होते ते कुलवती स्त्री झुं जीवी शके ? हवे ते चोकीदारो सुदर्शनने शूलीपर लश् गया, त्यारे ते शूली पण सोनेरी कमलवाला श्रासन सरखी थक्ष, कारण के, देवताना प्रनावथी यमनी दाढा पण अटकी जाय .पड़ी तेजेए मारवामाटे तेना कंठपर तीक्ष्ण कुहाडो मेट्यो, ते पण पुष्पनी मालारूप थयो. ते जो आश्चर्य पामीने तेथे राजाने ते वात कही, त्यारे राजा पण हाथणीपर बेसीने त्यां श्राव्यो. तथा तेने आलिंगन दश्तेणे पश्चात्तापपूर्वक पोताना अपराधनी माफी मागी. पडी ते तेने हाथणीपर बेसाडीने पोताने घेर लाग्यो. तथा स्नान विलेपन करावीने, उत्तम वस्त्रालंकारो परेरावीने तेणें तेने राबिनो वृत्तांत पुग्यो, त्यारे सुदर्शनें पण यथार्थ कही संजलाव्यो. त्यारे राजा क्रोधायमान थश्ने राणीने मारवा दोड्यो, पण सुदर्शनें बच्चे पडीने तेणीने जोडावी. पडी राजायें तेने हाथीपर बेसाडी महोत्सवपूर्वक नगरमां फेरवी तेने घेर मोकल्यो. पड़ी अजयायें पण गले फांसो खाश् श्रापघात कों. पंडिता पण त्यांची नाशीने पाटलीपुत्र नगरे जश्ने, देवदत्ता गणिकानी पासे रही; त्यां तेणी सुदर्शननी घणी प्रशंसा करवाश्री देवदत्ता तेने जोवामाटे उत्सुक थपली सुदर्शनें तो संसारथी विरक्त थश्ने दीक्षा लीधी. पड़ी ते तपथी कृश थयो थको विहार करतां अनुक्रमें पाटलीपुत्र नगरें आव्यो. त्यां निदामाटे फरतां पंडिताये तेने जोवाथी देवदत्ताने कडं, त्यारे देवदत्तायें पण तेणीनीज मारफते तेने बोलाव्यो. तेथी ते पण विचार कर्याविनाज निदामाटे त्यां गया. त्यां देवदत्तायें तेने संध्याकाल सुधि कदर्थना करी पण ते डग्या नहीं, त्यारे सायंकावे तेने बोडी मुकवाथी ते उद्यानमां गया, त्यां पण व्यंतर थएली अजयाए तेमने जोया. त्यारे ते पण पूर्वनां कर्मने याद करीने तेने कदर्थना करवालागी. पड़ी तेणी जेम जेमतेने कदर्थना करवा लागी,तेम तेम ते तो कपकश्रेणीपर चडवा लाग्या. तथा अनुक्रमें केवलज्ञान पाम्या, श्रने तेनो दे. वोए महोत्सव कयों, पड़ी ते जव्य जीवोनो उद्धार करवामाटे धर्मदेशना
२७