________________
100
योगशास्त्र. के, उज्जयनीनां लोको गुण अवगुणनी. परीक्षामां तो बहु निपुण लागे ने. त्यारे तेणीये पण शंकासहित कयुं के, आमां कंझंक नूल पडी , के जेथी तमो उपहास करो बो. त्यारे तेणें कयु के, शुं आप जेवानी क्यांय पण नूल पडे ? पण आ तंत्री गर्जसहित बे, तेम तेनो वंश पण शल्यवालो ने. "केम जाण्यो?" एम तेणीयें ज्यारे पुब्युं, त्यारे तेणें ते वीणा लेइने, वंशमांहेंथी पत्थर कहाडीने, तथा तांतमांथीवाल कहाडीने देखाड्यो. एवी रीतें वीणाने शुक करीने पोते वगाडवा लाग्यो,के जेथी सांजलनारने ते अमृतसरखू लागवा मांड्यु. ते सांजली देवदत्तायें कडं के, तु कंश सामान्य कलावान् नथी, खरेखर मनुष्यरूपधारी सरखती डं, पडी वीणावाले पण तेना चरणें पड़ी कह्यु के, मारे तमारी पासेथी वीणा शीखवी बे, त्यारे मूलदेवें कडं के, हुं हजु बरोबर वगाडी जाणतो नथी, पण जे माणस सारी रीतें वगाडी जाणे बे, तेने हुँ जाणुं बुं. त्यारे देवदत्तायें कडं के, ते कोण अने क्या ? त्यारे मूलदेवें कडं के, पूर्व दिशामां पाटलीपुत्र नामें नगर जे. त्यां विक्रमसेन नामें महागुणवान् कलाचार्य , तेनो हुँ मूलदेव नामें हमेशनो सेवक बु. हवे एटलामां त्यां विश्वनूति नामें एक नाटकाचार्य आव्यो, त्यारे देवदत्तायें कह्यु के, आ साक्षात् जरततुल्य . त्यारे मूलदेवें पण ते वात कबुल करी. पडी ते विश्वनूति तो जरतनां शा स्त्रोमां नूलो कहाडवा लाग्यो. त्यारे मूलेदेवें जाण्यु के, श्रा उपर उपरनो जाणकार ने, माटे तेनी नूल हुँ देखाडी श्रापुं. तेना व्याख्यानमां पूपिरविरोध नामनी जूल कहाडी. त्यारे विश्वनूति गुस्से थश्ने संबंधविनानुं बकवा मांड्यो, कारण के, तेवा लोको पोतानां श्रझानने क्रोधथी ढांकेबे. पड़ी ते नाट्याचार्य पण विलखो थश्ने चुप रह्यो. पड़ी ते देवदत्ता पण तेनां विलखापणाने दूर करवाने बोली के, आप अत्यारे उत्सुक जणा बो, माटे आ विषेनी चरचा वली को बीजे प्रसंगे कहाडजो? पढी विश्वनूतियें कडं के, हे देवदत्ता, हवे आपणो नाटकनो अवसर थयो , माटे अमो जश्गुं, अने तुं पण तैयार थ रहे ? एम कही विश्वति त्यांथी चाट्यो गयो. पडी देवदत्तायें मूलदेवने कह्यु के, आपणना स्नानमाटे को शरीरमर्दन करनारने बोलावीये. त्यारे ते धूर्तराज कर्वा के, तारे ते मर्दन करनारने बोलाववानी जरूर नथी, जो तारी मरजी हशे, तो