________________
द्वितीयप्रकाश.
१६७
कोइ कहेतो होय, तेमाटे कोइयें पूब्धा विना पण सत्य बोलवु वली चार्वाक, कौलिक, ब्राह्मण, बौद्ध विगेरेए, सत्य वचनो बोलीने जगतनो घाण क ड्यो बे: तेज॑नां मुखो नगरनी गटरो जेवां बे, के जेमांथी पंकयुक्त वापी निकले बे. वली बलता दावानलथी दाऊलुं वृक्ष तो नवपल्लव यशha, पण दुर्वचनरूपी अग्नि बलेला लोकोने शांति यती नथी. वली माणसाने सत्य वाणी, जेटलो आनंद आपे बे, तेटलो आनंद, चंदन, चांदनी, चंद्रकांतमणि तथा मोतीनी माला पण आपती नथी. वल्ली असत्य बोलनारो साधु पण निंदाने पात्र बे. वली त्राजवामां जो असत्यनांपापने ने वीजां सघलां पापने तोलियें तोपण असत्यनुं पाप वधे बे. वली परस्त्रीलंपट तथा चोरने पण बुटवानो उपाय बे, पण जतुं बोलनारने दुटवानो उपाय नथी. वली जे देवो पण सहाय थाय बे, राजा हुकम उवे बे, तथा अनि श्रादिक पण शीतल थाय बे, ते सघलां सत्य वचन नां फल बे. एवी रीतें वीजा व्रतनुं खरूप क.
हवे त्रीजा अस्तेयत्रतनुं स्वरूप कहे बे. पेहेलां तेनां फलने देखाडवापूर्वक, तेनो निषेध करे बे. दौर्भाग्यं प्रेष्यतां दास्य, मंगरच्छेदं दरिद्रतां ॥ अदत्तात्तफलं ज्ञात्वा, स्थूलस्तेयं विवर्जयेत् ॥ ६६ ॥ अर्थः- दुर्भाग्यपणुं, नोकरपणं, परखाधीनपणुं, अंगनुं बेदन, तथा दरि डिपणाने, अदत्तादाननां फलरूप जाणीने, स्थूल की स्तेयने (चोरीने) तजवुं. पतितं विस्मृतं नष्टं स्थितं स्थापितमादितं ॥ प्रदत्तं नाददीत स्वं, परकीयं क्वचित्सुधीः ॥ ६७ ॥
अर्थ:-पडेलु, जुलेलुं नाश पामेलु, स्थिर पडेलु, थापण पडेलु, दाटेलुं एवं, परनुं नहीं दिधेलुं धन बुद्धिमानें ग्रहण कर नही.
वे चोरी करनारनी निंदा करे बे.
प्रयं लोकः परलोको, धर्मोधैर्य धृतिर्मतिः ॥ मुष्णता परकीयं स्वं मुषितं सर्वमप्यदः ॥ ६८ ॥ अर्थ:- परनुं धन हरनार माणसें, श्रा लोक परलोक, धर्म, धीरज