________________
२४२
योगशास्त्र. खत केम लाग्यो ? त्यारे तेजेए कह्यु के, अमोने तुं उलखे ले ? त्यारे ते कहेवा लागी के, श्राज नगरमां महाधनवान् धनप्रवर नामें शेव हतो. ते शेग्ने श्राप पुत्रोपर हुं एक दीकरी बु. में था उद्यानमां श्रावी, उत्तम वरमाटे यदनुं आराधन कर्यु: त्यारें यदें तुष्टमान थर मने कह्यु, के ब्रह्मदत्त चक्री तारो खामी थशे. अने ते ब्रह्मदत्त, सागरदत्त .श्रने बुझिलना कुकडाना रणसंग्राममां श्रावशे; वली मारा देवलथागल तेनो मेलाप थशे, एम ते यदें कडं , माटे तमो तुरत श्रावीने श्रा रथपर चडी बेसो ? त्यारे ब्रह्मदत्ते पण ते अंगीकार कर्यु, अने ते बन्ने तेमां चडी बेग, अंने पुब्युं के, क्या जवू ? त्यारे तेणीयें कडं के, मगधपुरमा धनावह नामें मारो काको जे, ते आपणने श्रादरमान देशे. पडी ब्रह्मदत्ते पण मंत्रिपुत्रने सारथीनी जगोए राखीने ते तरफ · रथने इंकराव्यो. पठी एवी रीतें कोशांबी देशने उलंघीने ते एक
नयंकर अटवीमां आव्या. त्यां सुकंटक अने कंटक नामना चोरें तेउने घेर्या. तेऽये बाणोयें करीने आकाशने बाइ मुक्यु. त्यारे कुमार पण धनुष् ,लेश्ने बाणोथी चोरनी सेनाने ढांकी दीधी. तेथी ते चोरो त्यांथी नाशी गया. पड़ी मंत्रिपुत्र कुमारने कडं के, तुं रणसंग्राम करीने हवे थाकी गयो होश्श, माटे आ रथमांज जंधी जा. पनी ब्रह्मदत्त पण रत्नवतीनी साथे ते रथमां सुश् गयो, पढी प्रजातें एक नदी
आगल घोडा पण थाकीने उत्ना रह्या, तथा ब्रह्मदत्त पण जाग्यो. पण तेणें मंत्रीपुत्रने रथपर जोयो नहीं, त्यारे तेणें विचायु के,ते पाणी पीवा माटे गयो हशे, एम विचारि तेने ते बोलाववा लाग्यो. पण तेनो जवाब नहीं मलवाथी तथा रथना अग्रजागने रुधिरवालो जोश, खेदश्री मूळ खाश्ने कुमार रथपर पड्यो. पनी चेतना आव्याबाद उठीने तेरडवा लाग्यो; त्यारे रत्नवती तेने कहेवा लागी के, ते मृत्यु पाम्यो माटे पाो श्राववानो नहीं, माटे वचनथी पण तेनुं श्रमंगल तमारे करवू न जोश्ये. वली कदाच ते तमारा कार्यमाटे पण क्यांक गयो होय; माटे स्थानकें पहोंच्या बाद तेनी तपास करशं; आ जयंकर वनमा योजQ Tीक नहीं. पड़ी कुमारे पण घोडाउँने हांकवाथी, ते मगधदेशना सीम नामें गाममां श्राव्या. त्यांना राजायें तेउने आदरसत्कार प्राप्यो, पढी ते राजा