________________
१३७
योगशास्त्र. ते मने परणवानो . त्यारे कुमारे तेना वधनी वात तेणीने कद्देवाथी, ते अत्यंत हर्पित थर. त्यां तेना परस्पर अनुरक्तपणाथी तेऊनो गांधर्वविवाह थयो. त्यां तेणीनी साथे रमतां एक पोहोरनी पेठे आखी रात तेणें निर्गमन करी. पठी प्रनातमां ब्रह्मदत्ते आकाशमां खेचरीउनो शब्द सांजलवाथी, तेणीने पुजवाथी ते पण संत्रांत थर कहेवा लागी के, श्रा बन्ने तमारा वैरी विद्याधरनी खंडा श्रने विशाला नामनी बेहेनो ने. माटे हमणां क्षणवारसुधि तमो जरा बुपा रहो, के जेथी, तेजेनो तमारा प्रत्येनो राग विराग हुं जो शकुं; वली जो ते राग बतावशे तो हूं. लाल धजा हलावीश, नहींतर श्वेत धजा हलावीश, तेथी तमो बीजी जगोए जजो ? ते सांजली ब्रह्मदत्ते कयु के, हुं कं तेनाथी डलं तेम नथी; त्यारे पुष्पवतीयें कडं के, हुं ते माटे नथी कदेती, पण, तेम कर्याथी तेना संबंधी एवा विद्याधरो तमारी साथे वैरवाला थशे. पनी तेणीनी म रजी माटे ते दुपाइ रह्यो, एटलामां तेणीए पण श्वेत धजा हलाववाथी, स्त्रीना उपरोधथी धीरे रहीने बीजीतरफ चाल्यो, पण तेवा माणसने कंइंचीक होती नथी. पड़ी ते जंगल वटावीने संध्याकादें एक तलावपासे पहोंच्यो.ते तलावमां जर स्नान करी तेणें पाणी पीg, पनी त्यांथी ते उत्तरपश्चिमना कांगतरफ जवा लाग्यो, त्यां तेणें लतार्जुना कुंजमा वनदेवी सरखी एक स्त्रीने पुष्पो वीणती जोर. तेणीने जोश ब्रह्मदत्ते विचार्यु के, जन्मथी मांडी रूपनो अभ्यास करतां करतां बेवटे ब्रह्माए श्राने बनावी लागे जे. ते स्त्री दासिसाथे बोलती थकी, तथा डोलर सरखा कटादो ब्रह्मदत्तने मारती थकी, ते जाणे वरमालाज नाखती होय नहीं, तेम करीने चाली गइ. पड़ी कुमार पण तेणीने जोतो थको, जेवो बीजी जगोतरफ चाल्यो, तेटलामां ते दासी, वस्त्र, नूषण श्रने तांबूल सहित त्यां श्रावी लागी. तथा ते वस्त्रादिक कुमारने श्रापी कहेवा लागी के, जे स्त्रीने ते हमणां जोश, तेणीए स्वार्थसिद्धिमाटे आ तने वातुं आप्युं बे; तथा मने कडं डे के, या पुरुषने तारे पिताजीना मंत्रिने घेर लाववो. त्यारे ते ब्रह्मदत्त पण तेणीनी साथे नागदेव मंत्रिने घेर गयो; ते वखते ते मंत्री पण तेना गुणोथी जाणे खेंचायो होय नहीं, तेम सामो उनो थयो. पली दासीए मंत्रीने कडं के राजपुत्री श्रीकांताए थामने तमारे घेर मो