________________
वितीयप्रकाश.
१३० बतां पण तेना शोधमां पांचसो योजन गया बाद, तेणे पर्वतसरखा एक हाथीने जोयो. ते हाथीने जोश, तेणें गर्जारव करी तेने बोलाव्यो. त्यारे ते हाथी पण सुंढ उंची करीने, तथा लाल आंखो करी ते कुमारप्रत्ये दोड्यो; तथा जेटलामां ते नजदीक श्रावे , तेटलामा कुमारे तेने उगवामाटे बच्चे पोतानो कुपट्टो नाख्यो. त्यारे हाथी पण ते कपडांप्रत्ये पोताना दंतघातो करवा लाग्यो. एवी रीतें कुमार तेने गारुडी जेम सर्पने, तेम खेलववा लाग्यो. एटलामां वरसादें ते हाथीने उपजव करवा मांड्यो. त्यारे ते हाथी त्यांथी नाशी गयो, तथा कुमार पण एक नदीपासे पहोच्यो. पडी ते नदी उतरीने तेणें एक पुराणुं शेहेर जोयु; त्यारें तेमां प्रवेश करतां तेणें एक वासनी जाती जोश तथा त्यां एक तलवार अने वसुनंद पण तेणें जोयो. पठी तेणें ते तलवारथी वंश जालीने बेदी नाखी. त्यारे तेनी अंदर तेणें स्फुरायमान होठोवातुं एक मस्तक पडेलु जोयु. ते जो तेणें विचार्यु के, अरे!! में कोश निरपराधी विद्या साधवावालाने मारी नाख्यो; पनी एवी रीतें निंदा करतो थको जेवो ते अगाडी गयो के तुरत तेणें नंदनवन सरखं एक उद्यान त्यां जोयु, तेमां प्रवेश करतां तेणें अगाडी एक सात जूमिनो मेहेल जोयो. तेपर चडतां तेणें हाथपर मुख राखीने वेठेती एक स्त्रीने जो. तेनी पासे जर कुमार पुब्यु के, तुं कोण ? तथा एकली अने शोकमां शामाटे ? त्यारे तेणीए पण जयथी कडं के, मारो वृत्तांत लांबो ने माटे तुं कोण जे ? अने अहीं केम श्राव्यो बे ? त्यारे तेणें कयु के, हुं पांचालना राजा ब्रह्मनो ब्रह्मदत्त नामें पुत्र इं; ते सांजलतांज ते वर्षपूर्वक उनी थश्. अने आंखोमांथी हर्षाश्रु लावीने तेने पगे पडी; अने बोली के, हे कुमार, अशरण एवी जे हुँ, तेने शरणरूप तुं श्राव्यो बे, एम कही ते रडवा लागी. पनी कुमार पुडवाथी तेणीए कडं के, हुं तारा मामा अंग देशना राजा पुष्पचूलनी पुपवती नामें पुत्री ९, अने ताराप्रत्ये देवाएली बुं; पड़ी एक दहाडो हुँ विवादनी वाट जोती थकी, हंसीनीपेठे बगीचामा रहेली वावडीमा रमती हती. ते वखते नाद्योन्मत्त नामना विद्याधरें रावणे जेम सीताने तेम मने हरीने अहीं आणी . ते मारी दृष्टिने नहीं सहन करवाथी विद्या साधवामाटे वंशजालीम पेगे .अने आजे तेनी विद्या सिद्ध थवाथी
१८