________________
वितीयप्रकाश. न्या श्रापी; अने तेनो ते सेवक थयो. कुंवाना देडकानी पेठे बीजी जगोए नहीं जनार, एवा ते सुजूमें एक दहाडो पोतानी माताने पुब्युं के, झुंथा आवडीज पृथ्वी जे ? के कंश अधिक ? त्यारे तेनी माताए कखु, के, हे वत्स! पृथ्वी तो अनंती के आश्रम तो तेमां एक मांखीना पग जेटलो . वली था पृथ्वीमा हस्तिनापुर नामें एक प्रख्यात नगर बे; तथा त्यां कृतवीर्य नामें महा बलवान् तारो पिता राजा हतो. ते तारा पिताने परशुराम मारीने, पोते राज्यपर बेगे , वली तेणें तमाम पृथ्वी क्षत्रियविनानी करी बे, अने तेना जयथी आपणे श्रही रहीयें बीये. ते सांजली तत्काल क्रोधातुर थश्ने, सुलूम हस्तिनापुर गयो, कारण के, क्षत्रियतेज पुर्धर होय बे; त्यां एकदम ते दानशालामांगयो, तथा त्यां रहेला सिंहासनपर चडीने, उधपाकरूप थएली ते दाढोने ते खाइ गयो. त्यारे ब्राह्मण आरदको युद्ध करवामाटे उव्या, त्यारे सुनूमें मेघसरखा नादवालो वाघ जेम हरिणने, तेम तेउँने मार्या; ते सांजली परशुराम पण गुस्से थश्ने, जाणे कालना पासथीज खेंचायो होय नहीं, तेम त्यां श्रावी लाग्यो; तथा तेणें सुजूमउपर पोतानी परशु मुकी, पण अग्निनो तणखो जेम पाणीमां तेम ते परशु नष्ट थयो ते वखते सुजूमें पण पोतापासे हथीयार न होवाथी, ते दाढोवालो थाल उपाड्यो, तथा ते थाल पण तुरत चक्ररूपें थयो. कारण के, पुण्य संपदाथी शुं नथी यतुं ? एवी रीते ते श्रापमा चक्रीए ते चक्रथी परशुरामनुं मस्तक कमलनी पेठे बेदी नाख्युं, जेम परशुरामें सातवार पृथ्वीने दत्रियरहित करी हती, तेम थाणे एकवीश वार पृथ्वीने ब्राह्मण विनानी करी. तथा पालथी तेणे बखंड पृथ्वी साधी. वती वैतादयनी गुफाउँ खोतीने जरतना उत्तरखंडमां दाखल थर म्लेडगेने तेणे जीत्या. एवीरीतें चारे दिशामां जमीने, घंटी जेम चणाने,तेम तेणे सुजटोने मारीने पृथ्वीने जीती. एवी रीतें हमेशां रौअध्यानथी अंतर आत्माने ज्वलित करतो थको, मृत्यु पामीने ते सातमे नरके गयो. एवी रीतें सुनूमचक्रवर्तिनी कथा कही.
हवे ब्रह्मदत्त चक्रीनी कथा कहे . पेहेलां साकेत नामना नगरमां चंजसरखी मनोहर आकृतिवालो चंझावतंसनो पुत्र मुनिचंड नामें माणस हतो; बोजाथी जेम मजुर, तेम