________________
१२०
योगशास्त्र. कदाच ते मां धर्मोपदेशनुं देवापणुं होय, तो पठी परिग्रहना रहितपणाना दोषोने जोवानी शी जरुर ले ? तेने माटे कहे .
परिग्रहारंनमग्ना स्तारयेयुः कथं परान्॥ .
स्वयं दरिजोन परमीश्वरीक मीश्वरः॥१०॥ अर्थः- परिग्रहना श्रारंजमां मग्न थएलार्ज परने शी रीते तारी शके? कारण के, जे माणस, पोतेज दरिद्धी होय, ते वीजाने शी रीते श्रीमंत करी शके ?
हवे धर्मनुं लक्षण कहे . दुर्गतिप्रपतत्प्राणि धारणाम उच्यते ॥
संयमादिर्दशविधः सर्वज्ञोक्तोविमुक्तये॥११॥ अर्थः- उर्गतिमां पडता प्राणिउने धारण करे, ते धर्म कहेवाय; श्रने ते संयमादिक दश प्रकारनो, सर्वज्ञ प्रजुए कहेलो धर्म, मोद माटे थाय.
टीकाः- उर्गति एटले नरक अने तिर्यंच रूप, गतिमां पडनारा प्रापिउँने जे धारी राखे, एटले त्यां जतां अटकावे ते "धर्म" कहेवाय. वली जे नर, देव, तथा मोक्षगतिमां जंतुने धारण करे, ते पण "धर्म" कदेवाय. अने ते धर्म हवे जेनुं वर्णन करवामां आवशे, एवा संयम श्रादिक दश प्रकारनो ; अने ते पण सर्वज्ञ प्रजुए कहेवाथी मोद माटे थाय . अने बीजा देवोयें तो सर्वज्ञपणा विना चलावेलो धर्म प्रमाण रूप नथी; हवे अहीं वादी शंका करे बे के, सर्वानां वचनोनो अनाव होवाथी पण, पुरुषविना कहेला धर्मनुं ( वेदवाक्योर्नु) तो प्रामाणिकपएं घटी शके ले. कारण के प्रेरणा (एटले वेदोनुं प्रेरकवाक्य) ते, जूत, जविष्य, वर्तमान, स्थूल, सूक्ष्म, व्यवहित, विप्रकृष्ट विगेरे अर्थाने जणाववाने समर्थ ; पण इंजियो कंश जणाववाने समर्थ नथी. वली ते वैदिक धर्म, अपौरुषेय होवाथी पुरुष संबंधि दोषोनो तेमां प्रवेश नहि थवाथी पण प्रमाणरूप डे, कडं बे के, शब्द, ज्यां सुधि बोलनारने श्राधीन बे, त्यांसुधीज ते दूषित थर शके ने, अने ते दोषनो अनाव गुणवानना मुखथी पण क्वचित् थर शके .अने तेवां वचनोमां दोषनी संक्रांति (असर) नो पण अजाव , अथवा कदेनारनो अनाव मानते उते, श्राश्रय