________________
૧૨૪
શ્રી જિનાજ્ઞા પોતાનાં તલ્ય પરને અને પરમાત્મ તુલ્ય પિતાને, નિશ્ચયથી માનવાનું ફરમાવે છે. તે આજ્ઞાન અસ્વીકાર અને સ્વીકાર એ અનુક્રમે ભવ અને મેક્ષનું બીજ બને છે.
જીવને આર્તધ્યાનથી છોડાવી અને ધર્મધ્યાનમાં જોડવા માટે તથા શ્રેણિ અને શુકલધ્યાન સુધી પહોંચાડનાર સકલ સત્ત્વ વિષયક સ્નેહ અને હિતચિંતાનાં પરિણામ છે. તેથી તે સ્વયં ધર્મધ્યાન રૂપ છે અને ધર્મશાનને હેત પણ છે.
શુકલધ્યાનનું બીજ ધર્મસ્થાન છે અને ધર્મધ્યાનનું બીજ મૈચાદિભાવે છે. મેક્ષમાં તે ભાવે નથી પણ સર્વાનુગ્રહકારક પરાઈ સાર એ સ્વભાવ, મોક્ષમાં પ્રગટે છે તે પ્રર્ષભાવને પામેલા વ્યાદિભાવનું જ પરિણામ છે.
સારાંશ કે, વ્યાદિભાવ એ ધર્મમય જીવનનું જીવન છે. તેના સેવનમાં સ્વ–પર કલ્યાણ સમાયેલું છે.
-
-
- -
-
-
નમરકારભાવનો એક અર્થ ક્ષમાયાચના થાય છે. ક્ષમાયાચનાથી ચિત્ત પ્રસન્ન બને છે. અર્થાત ચિત્તમાંથી ખેદ, ઉદ્વેગ, વિવાદાદિ દો ચાલ્યા જાય છે,
