________________
પુડરીક-યશોધરા
૧૩
તરફની ભાવના સતીત્વને દીપાવે તેવી હતી, એને પતિ તરફનો પ્રેમ હદયપૂર્વકનો હતો. એની અતિભક્તિ પદાદિત, શાંતવાહિની અને અન્ય ત શસ્ત હતી. એ પતિદેવની આજે સાલગરેહ હોવાથી એને તો આજે સોનાનો સૂર્ય ઊગ્યો હતો અને બડી પ્રભાતથી અનેક તૈયારીમાં એ પડી ગઈ હતી. એના કુદરતી નમણાં અન પ્રત્યંગમાં આજે ઉત્સાહ માતો નહોતો, એની કળામય કામણગારી આમાં આજે વિરલ શાતિ સાથે વિશુદ્ધ ચકળવકળતા દેખાતી હતી, એના કપડાં એના સ્વાભાવિક રૂપ સૌંદર્યમાં વધારે કરી રહ્યા હતા, એની મુખમુદ્રામાં ડહાપણ શાણપણ ગાંભીર્ય અને નમ્રત્વ તરવરી રહ્યા હતાં અને જેમ સાદા પણ મહામૂલાં આભૂષણે એની બાહ્ય છટા અને આકર્ષણપણામાં વધારો કરી રહ્યા હતાં. * આર્ય જીવનમાં પતિના જીવન ઉપર નારી સૌભાગ્યને સર્વ આધાર રહે છે એટલે યશોધરાને આજ મહોત્સવ એટલે પિતાના સૌભાગ્યને જ મહોત્સવ લાગતા હતા અને એમાં ભાગ લેવા એ પ્રભાતથી જ ખૂબ ઉત્સુક બની રહી હતી. એ પોતાની ફરજમાં જર પણ ચૂક કરે તેવી ન હતી. ઊઠતાંની સાથે જ એણે પતિદેવને અભિનદન આપ્યા અને બંને, દિવસનાં નિત્યકર્મમાં ચડી ગયાં, ત્યાંથી માંડીને સ્નાન, કેશગુંથન, વસ્ત્રાલંકાર ધારણ અદિ સર્વ કાર્યો પતાવીને બન્ને આજના પ્રજા અને રાજ્ય તરફથી થવાના ઉત્સવમાં ભાગ લેવા તૈયાર થઈ ગયાં ગોઠવણ પ્રમાણે એક પહાર દિવસ ચ તેમને ઉદ્યાનમાં પધારવાનું હતુ અને સાજે રાજસભાની કચેરીમાં ભાગ લેવાના હતા. આ ઉપરાંત આખા દિવસનો કાર્યક્રમ ગોઠવાઈ ગયો હતો. અત્યારે સવારના એક પહેર દિવસ ચઢે ઉદ્યાનમાં જાહેર થયુ કે મહારાજા અને મહાદેવી ઉદ્યાનમાં પધારે છે. એટલે આમ: જનતામાં આન દનું મોજુ પસાર થઈ ગયું.
