________________
૧૨
દાયિનિધિ તાક
અભ્યાસી હતી એટલે પરણું ત્યારે રૂપગુણલાવણ્યનો નમુનો બની ચૂકી હતી. ઘઉંવર્ણી પણ તેજરવી આકૃતિ, મૃગનાં જેવા લોચન, અતિ સુંદર કેશકલાપ અને ભરાવદાર સુઘટ સુલિષ્ટ અંગવાળી, લગ્ન વખતે એ અતિ નાજુક નમણું અને આકર્ષક દેખાતી હતી. એ શરીરે અતિ ધૂળ નહતી, અતિ પાતળી નહતી પણ દરેક અવયવ ઘાટ સરનું હોવાને કારણે અને આંખ અને નાક સરસ હોવાને કારણે એના અતિ આકર્ષક કેશકલાપ–અંબાડાથી એ દીપી નીકળતી હતી. એની આંખની મોહતા, માથાના અ બેડાને વેણીસંચય અને ગળામાં પહેરેલ મોતીનો હાર અતિ ભવ્ય દેખાતા હતા અને એના તેજસ્વી મુખની લાલીમામાં વધારે કરી રહ્યા હતા.
એના લગ્ન સમયથી એણે મહારાજા પુંડરીકનું મન હરણકરી લીધું હતું; બન્ને વચ્ચેનો મેળ ઈ સારે જામી ગયો હતો અને અરસ્પરસ માયા મમતા વધતા જતાં હતાં. લગ્ન થયા ને સાત વર્ષ થયા હતા, પણ એક બીજા તરફ લાગણી પ્રેમ ઉત્સાહ અને આનંદ રાદા વધતાં જ રહ્યા હતા અને પરસ્પર ભિન્નતા ઈર્ષ્યા કે કચવાટના પ્રસંગ હજુ સુધી આવ્યા નહોતા. આને પરિણામે પુંડરીક-યશોધરાનું યુગળ જગતને દષ્ટાત લેવા જેવું અને દાપત્યના નમુના જેવું થઈ પડ્યું હતું અને મનુષ્ય લેકમાં આદર્શ દેવમુખ બને સાથે મળીને ભગવતા હોય એવું દેખાતું હતું. યુવાન વય અને રાજરાણપણું હોવા છતાં બન્નેમાંથી એકેના મન પર અભિમાન દેખાતું નહોતુ, પિતે બહુ મોટા છે અને દુનિયા પિતાની સુખ સગવડ માટે નિર્માયલી છે એવા ધનપતિ કે મહીપતિને સુલભ વિચારો તેમનામાં આવ્યા ન હતા અને સ્વાભાવિક ઉદારતા, નૈસર્ગિક સુજનતા અને વ્યવહારૂ વર્તનને પરિણામે ઉત્તરોત્તર તેમની લોકપ્રિયતામાં વધારો થઈ રહ્યો હતે.
દેવી યશોધરાના આનંદનો આજે પાર નહોતો. એની પતિ
