________________
અપરિગ્રહ
૧૪૭
મેખલા, કલાપક (ગળાનુ ઘરેણું), પ્રતરક (આભરણ વિશેષ), પહેરક (એક જાતનું આભરણુ), પગનાં આંઝર, ઘી, નાની ઘંટડીઓ, જાગે પહેરવાનું આભરણુ, જાની સરખુ આભરણુ, મુદ્રિકા, નેપૂર, ચરણમાલિકા, કનક-નિગડ-જાલક (જૂદી જજૂદી જાતનાં ઘરેણાં), એ બધાં આભરણાના શબ્દો કે જે લીલાપૂર્વક ચાલતાં ઉત્ત્પન્ન થાય છે, (તે સાંભળવામાં સાધુએ આસક્તિ કરવી નહિ); તેમજ તરૂણૢ સ્ત્રીઓનાં હાસ્ય, શબ્દો, કલરવ, ગુજારવ, એવા મધુર સ્વરયુકત વચના, સ્તુતિનાં વચના અને ખીજા અનેક પ્રકારના મધુર સ્વરવાળા મનુષ્ચાએ એલેલા શબ્દો કે જે સનાર ડાય અને કણ રૂચિકારક હોય, તેને વિષે સાધુએ સંગ કરવે નહિ (આસક્તિ કરવી નહિ), રાગ કરવે નહિ, ગૃદ્ધ થવું નહિ, મૂર્છાવું નહિ (મેાહ પામવા નહિ), તેને અર્થે આત્માને ઘાત કરવે નહિ, લેાભાવું નહિ, તુષ્ટ થવું નહિ, હસવું નહિં, સ્મરણ કરવું નહિ અને તેને વિષે મતિ રાખવી નહિં તેવીજ રીતે શ્રોત્રેન્દ્રિયે કરીને અમનેાજ્ઞ તથા પાપના હેતુ રૂપ શબ્દો જેવા કે આક્રોશ વચન, કઠોર વચન, નિંદા વચન, અપમાનના શબ્દો, તજના (તુચ્છકાર) ના શબ્દો, નિત્સનાનાં વચન, દીન વચન, ત્રાસજનક શબ્દો, નાં વચન, રૂદન, આરડવાના શબ્દો, કુંદન, (શિયાળના જેવી) ચીસ-પાકાર, કરૂણાજનક સ્વર, વિલાપના સ્વર ઈત્યાદિ અનેક પ્રકારના અમનેજ્ઞ અને પાપના હેતુ રૂપ શબ્દ સાંભળીને સાધુએ રાષ કરવા નહિ, હેલણા કરવી નહિ, નિદા કરવી નહિ, લેાક સમક્ષ વાંકુ ખેલવું નહિ, છેદન
