________________
૮૧.
વિજીતાં કથારને
፡፡
વિજયને ગુસ્સો ઠાલવવાના લાગ મળી ગયા. એ કહ્યું : “ જેણે ખાધું હશે એ જ શૌચને માટે જશે ! ખાતી વખતે તે એકલા જ બધું સાફ કરી ગયા અને હવે ગરજ પડતાં વિજયને મેલાવા છે!”
ખાપડા સાથે વાહ ભારે મુસીબતમાં ફસાઈ ગયા. એણે વિજયની ઘણી ખુશામત કરી, પણ એ ન માન્યા. છેવટે સાથ વાહને એમ કબૂલ કરવું પડ્યું કે “હું મારા ભેાજનમાંથી અમુક ભાગ તને પણ આપતા રહીશ ! મહેરમાની કરીને તું મને તારા થોડાક તા સાથ આપ!”
સાવાહનું ખાવાનું આવ્યું તેા વિજયને પણ એમાંથી ભાગ મા. ખાવાનું લઈને પેલા નેાકર ૫થક આળ્યે હતા. એનાથી આ જોયુ ન ગયુ. એણે ઘેર આવીને ભદ્રાને એ વાત કરી ભદ્રાનું રામરામ સળગી ઊઠયુ !
ઘેાડાક દિવસ વીત્યા અને સા વાહ છૂટીને ઘેર આવ્યા. પણ ભદ્રાના તા રામરામમા રાષ ભર્યાં હતા. એ તે ગ્રુપચાપ બેસી જ રહી; ન એણે શેઠનું કંઈ સ્વાગત કર્યુ કે
ન કશી ખાતરબરદાસ્ત !
'
એણે કહ્યું : “તમે મારા પુત્રના ખૂનીને તમારી સાથે ખાવાનુ ખવરાવતા હતા! શું મારા ઉપર તમારા આવે જ પ્રેમ છે?”
kr
સા વાહે અધી વાત સમજાવતાં કહ્યું • “ ભદ્રા! મે* એને કંઈ રાજીખુશીથી નહેતું ખવરાવ્યુ, પણ લાચારીથી ખવરાખ્યુ હતું. એ હાલતમા જો મેં એની સાથે મેળ ન રાખ્યેા હાત, તે મારી જિંદગી જ ોખમમા મુકાઈ ગઈ હાત ”
ખુલાસા સાંભળીને ભદ્રાનું સમાધાન થઈ ગયુ એણે
