________________
११४
કવિજીની કથાને તે પછી આપ મારી આ પછેડી શા માટે નથી સ્વીકારતા? હું ગરીબ છુ તેથી શું થયું? આ પછેડીના એક એક તારમાં મારા આત્માની અનંત શ્રદ્ધા વણાયેલી છે. આપ એને સ્વીકાર કરશે, ત્યારે જ મારું મન પ્રસન્ન થશે, નહીં તો હું માનીશ કે હું ગુરુકૃપાથી પણ દરિદ્ર છું –વંચિત છું.” શ્રાવિકાની વાણીમા ભક્તિ ઊભરાતી હતી.
આચાર્યે એની શ્રદ્ધાને સહર્ષ સ્વીકાર કર્યો, અને એ પછેડી પિતાના અગ ઉપર ધારણ કરી. પાટણના પ્રવેશ વખતે પણ આચાર્યે એ જ પછેડી પહેરી હતી.
મહારાજા કુમારપાળે ખૂબ ઉત્સાહપૂર્વક આચાર્યનું સામૈયું કર્યું આચાર્યશ્રીના શરીર ઉપર ખાદીની આવી જાડી, ખરબચડી અને જાડા-જાડા સૂતરમાંથી બનાવેલી પછેડી જોઈને કુમારપાલે કહ્યું : “ગુરુદેવ, આવી ખરાબ પછેડી આપના શરીર ઉપર નથી શોભતી; કૃપા કરી બીજી સુંદર રેશમી પછેડી ધારણ કરે !”
આચાર્યે પૂછયું . “કેમ, આમા ખરાબી શું છે? અમને સાધુઓને તો શ્રદ્ધા અને પ્રેમપૂર્વક જે કંઈ મળી જાય, એ જ સૌથી સુંદર છે.” - કુમારપાળે કહ્યું : “ના, આ સુંદર નથી કેવી જાડી અને ખરાબ છે! આ જોઈને મને શરમ ઊપજે છે કે કુમારપાળના ગુરુ આવું કપડું એઠે !”
રાજન આ પછેડી જોઈને તમને શરમ ઊપજે છે, ખરું? પણ તમને એ જોઈને ક્યારેય શરમ ઊપજી છે ખરી કે તમારા જેવા પ્રાપ્રિય રાજાના રાજ્યમા પણ.
કેટલી દીન, અસહાય વિધવા સ્ત્રીઓ ગરીબીની ભઠ્ઠીમાં કણ - કણ શેકાઈ રહી છે? શરમ તે આ પછેડીથી નહી પણ
રૂપાળન
