________________
લાં કશું
નવી લે
કવિજીનાં કથારને પહેલાં કશું મેળવી લેવાની અભિલાષા ન હતી; હવે બદલામાં કાંઈક મેળવી લેવાની ઈચ્છા જાગી ઊઠી છે અત્યારે તમારું મન નરકના દુખના ભયથી વિહ્વળ થયેલું છે. ભય અને આસક્તિ ભલે ગમે તેવાં હોય, પણ આખરે એ સાધનાનાં વિષ છે ” શ્રી અમર ભારતી, ઓગસ્ટ, ૧૯૬૫]
ખના લેય
પણ આખ
૪૧
માતાનું હૃદય
કુરુક્ષેત્રના મેદાનમાં ખેલાયેલું મહાભારતનું યુદ્ધ સમાપ્ત થયું હતું. ભીમે દુર્યોધનને મરણતેલ ઘાયલ કર્યો હતો, અને દુર્યોધનના જીવનની છેલ્લી ઘડીઓ ગણાઈ રહી હતી.
પાંડના શિબિરમાં, મેડી રાત સુધી, વિજત્સવ ઊજવાયા બાદ, નાનાં-મોટાં સૌ નિદ્રાને ખાળે પડયાં હતા. એ જ વખતે, મધરાતે, અશ્વત્થામાએ હલ્લો કર્યો અને દ્રોપદીના પાંચ પુત્રોને મતના મેંમાં ધકેલીને એ નાસી છૂટ્યો વિજય પરાજયમાં ફેરવાઈ ગયે. ઉલ્લાસે આર્કદનું રૂપ ધારણ કર્યું. ચેમેર હાહાકારની ભયંકર ચીસે જાણે ધરતી અને આભના ટુકડેટુકડા કરવા લાગી!
દ્રૌપદીની વેદનાની તે કઈ હદ ન હતી. એ તે વારંવાર બેશુદ્ધ થઈને ધરતી ઉપર માછલી જેમ તરફડી રહી હતી.
ભીમ અને અર્જુન દેડ્યા; નાસી જતા અશ્વત્થામાને
