________________
૩૧૦
વિષ્ણોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
વરોના અવશેષો અન્ય છૂટા છવાયા સ્થળે સચવાયેલા હતા તે મંગાવીને મૂળ સ્વપની આસપાસ ભંડારવામાં આવ્યા ને તેના પર છ નાના. તૂપે બંધાયા. આ રીતે સાત સ્તૂપ અને સંખ્યાબંધ ભવ્ય સ્થાથી સાચી વિશિષ્ટ જન તીર્થ તરીકે ભવા લાગ્યું. સમ્રાટ પ્રિયદર્શી યાને સંપ્રતિ વર્ષમાં ચાર વાર તે તીર્થની યાત્રાએ આવતા હતા. ર તે પરથી એમ માનવાને કારણ રહે છે કે તે સમયે સચી એ જન સઘને માટે ભવ્ય યાત્રાધામ બનેલ હોવું જોઈએ
પણું મૌર્ય સામ્રાજ્યના વિલય પછી શુગેએ શ્રમણ ન ને બૌદ્ધો સંરકૃતિ સામે ભયાનક જેહાદ આદરી. તેમને જન–બૌદ્ધતીર્થોને. હિંસાથી ભ્રષ્ટ બનાયા, મુનિઓની કતલ આદરી સાંચીને પણ
આ લેખમની ત્રીજી પતિમાના ખંડિત અક્ષરને આત્મવિશ્વાસપૂર્વક પૂરવાનું શકય ન બનતાં તે ૫ કિતને મૂળ પ્રમાણે જ અપૂર્ણ રહેવા દીધી છે. પણ રચળ, સંચાગે, વ્યક્તિત્વ ને અન્ય ધર્મ લિપિ એને સ્મરણમાં લેતા આથી વાકયને ભાવાર્થ નીચે પ્રમાણે હોવાનુ સર્વ સંભવિત જણાય છે. * પ્રિયદશિ રાજા (સચીન) મહામાત્રાને આમ કહે છે–
“જ્ઞાતપુત્ર ભગવાન મહાવીરનાં જે ભિક્ષુકે કે ભિક્ષુણીઓ આ. તીર્થની યાત્રાએ આવે તેમને કહેવું કે –“જે ભિક્ષુઓ કે ભિક્ષણીઓ સ અને અભેદ્ય રાખવા ઇચ્છતા હોય તેમણે શ્વેત વસ્મ ધારણ કરવાં.
અને ઉપાશ્રયમા વસવું એવી મારી ઇચ્છા છે. કેમ ? તો કે સ વની - એકતા ચિરસ્થાયી રહે એટલા માટે.”
આ રીતે સાચોને મુખ્ય સ્તૂપ ને મુખ્ય સ્થંભ જૈનધર્મનાં ઘાતક રૂપ છે. ડો ત્રિભુવદાસ લ. શાહ કૃત જૈન સમ્રાટ સંપ્રતિ પૂ ૨૩૨-૨૩૪
૩૨ ડે, ત્રિભુવનદાસ લ. શાહ કૃત જેનસમ્રાટ સંપ્રતિ પૃ. ૨૫૪. ४३ : पुष्यमित्रो राजा सवलवाहनोऽवष्टब्ध. तस्य 'मुनिहत' इतिः संत्रा व्यवस्थापिता-' दिव्यावदान पृ. ४३४
