________________
વહેતાં જીવન તેજ
૧૭૩
શ્રી મહાવીરના સત્ય વચનની સાલપુત્રને અસર થઈ. તેમણે શ્રાવકનાં વ્રત ઉચ્ચર્યા.'
ગશાળાને જ્યારે આ વાતની ખબર પડી, ત્યારે તે સાલપુત્રને ત્યાં આવ્યો અને મહાવીરના ગુણોનું વર્ણન કરતાં સદ્દાલપુત્રને પૂછયું કે, “હે દેવાનુપ્રિય ! અત્રે મહામારણ, મહાગોપ, મહાસાર્થ વાહ, મહાધર્મકથક અને મહાનિર્ધામક આવ્યા હતા ?'
“તે એવી ઉપમાના ધારક કેમ છે?' સદાલપુત્રે પૂછયું.
ગોશાળે તેના કારણે બતાવ્યાં. સદ્દાલપુત્રે ગોશાળાને કહ્યું, “તમે એવા મહાવીરની સાથે વાદ કરવા તૈયાર છે?' ગોશાળાએ ના' પાડી.
સદ્દાલપુત્રને સાચા ધર્મમાર્ગથી ચલિત કરવા ગોશાળાએ યુકિતવાદ અજમાવ્યો, પરંતુ સાચું ધર્મકિરણ હાથમાં આવ્યા – પછી, સાલપુત્રને અન્ય પ્રકારના દીપકના અજવાળાની જરૂર જ રહી નહતી.. !
ગશાળા એક ભક્ત ગુમાવીને માર્ગે પળ્યા.
નવમું ચોમાસઃ–પલાસપુરથી (એટલે કનાજ-કપિલ્ય – પુરપાસેથી વાણિજ્ય ગ્રામ-વિશાલીની-વચ્ચે પિોલાસપુરનું સ્થળ ગણાશે) વિહાર કરીને શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીર વાણિજ્યગ્રામમા આવ્યા. ચોમાસું તદ્દન નજીક હોવાથી તેમણે ત્યાં જ સ્થિરતા કરી . અને વષવાસ પણ વીતાવ્યું,
વિ. સં. પૂર્વે ૪૯ એટલે બાવનમા વર્ષે શ્રી વિરે મગધભૂમિ તરદ વિહાર આદર્યો. ને દશમું મારું રાજગૃહમાં કર્યું. એટલે ગંગાની ઉત્તરેથી દક્ષિણ તરફ વિચય).
મહાશત-મહાશતો રાજગૃહના આબરૂદાર શ્રીમત. એકવીસ.
