________________
૧૫૪
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર - ૯ ભૂતક પ્રખ્યારંભ વર્જન પ્રતિમા–નવ મહિના સુધી નોકરી,
ચાકર દ્વારા કશી પણ સપાપ પ્રવૃત્તિ ન કરાવવી. ૧૦ ઉદિષ્ટ ભકત વર્જન પ્રતિમા–દશ મહિના સુધી મુંડાયેલા
મસ્તકે રહેવું અને પિતાને ઉદ્દેશીને બનાવેલા ખાનપાન ન લેવાં. ૧૧ શ્રમણભૂત પ્રતિમા–અગિયાર માસ સુધી સાધુ જેવી,
પ્રવૃત્તિ રાખવી.
આવું જીવન જીવતાં તેમનું મન ખૂબ નિર્મળ થયું. વિચારોને પ્રદેશ વ્યાપક અને ઉચ્ચગામી બન્યો. તપનું તેજ જેમ તેમના જીવનમાં ખીલવા માંડયું, તેમ તેમ તેમનું શરીર ઘસાવા લાગ્યું. તેમને અંતકાળ નજીક ગણાય. જીવનમાં કરેલી ભૂલચૂકની સર્વે જીવો પાસે ક્ષમા માગી. તે સર્વેની તેજ પ્રમાણે ક્ષમા યાચી. ક્ષમા સભર તેમના હૈયામાં શ્રી જિનેશ્વરદેવનું નામ આઠેય પ્રહર રમવા માંડયું. જીવનની પવિત્રતા વ્યાપક બનતાં તેમને અવધિજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું.
તેવામાં શ્રી વીર પ્રભુની આજ્ઞા લઈ ઇન્દ્રભૂતિ ગણધર તે ગામમાં ત્રીજી પારસીએ ગોચરીએ નીકળ્યા. લોકોના મુખથી આનંદજીની વાત સાંભળી, તેઓ તેમની પૌષધ શાળા તરફ વળ્યા.
શ્રી ગૌતમ સ્વામીને આવતા જોઈ આનંદજી ઘણુ ખુશી થયા. તેમને વંદના કરી અને નમ્રભાવે વિનતિ કરી કે, “હે સ્વામી ! તપસ્યાને લીધે મારા શરીરમાં માત્ર નાડી અને અસ્થિ રહેલાં છે, તેથી હું આપની સમીપે આવવાને શકિતમાન થયે નથી, પણ મારા ઉપર ઉપકાર કરવા આપ પધાર્યા છે તે મારા અહેભાગ્ય સમજું છું.' પછી તેમણે ગણધર મહારાજને પૂછયું કે,
સ્વામી ! ગૃહસ્થને ઘરમાં રહેતાં છતાં અવધિજ્ઞાન ઉત્પન્ન થાય કે નહિ ?”
