________________
૨૬
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર નોબત વાગતી નજીક આવશે, ત્યારે તો તમારેજ તૈયાર થવું પડશે, તે સમયે કેઈ નેહી કે વહાલામાં વહાલો ગણાતો સ્વજન સ્મશાનથી આગળ તમારી સાથે નહિ આવે.'
પ્રભુ શ્રી. વીરના કલ્યાણાત્મક વચનથી શ્રોતાજનો મંત્રમુગ્ધ બન્યા અવકાશ મળતાં અભયકુમારે એક પ્રશ્ન કર્યો, “ભગવાન? આ કાળે છેલ્લા રાજર્ષિ કોણ થશે ?” “ ઉદાયન પછી કોઈ રાજા દીક્ષા વડે કેવળ નહિજ પામે.' ત્રિકાળને વાંચતા શ્રી મહાવીર બેલ્યા.
ઉપદેશ પૂરો થયો. રાજા–મંત્રીને પ્રજાજનો સ્વધામે પાછા વળ્યા. અભયકુમાર વિચારમાં પડયા. ઉદાયન છેલ્લા રાજર્ષિ થયા. હવે જે હું રાજા બનું, તો પછી હું દીક્ષા નજ લઈ શકુ. કેમકે તેવી શ્રી વીરના વચનો છે અને તેમને વચનો ફેક નજ થાય. કારણ કે વચન ઉચ્ચારતાં પહેલાં તેઓ શ્રી કાળનું માપ કાઢે છે અને કાળ જ્યારે તેમને સાદસ્થ થાય છે, ત્યારે જ તેઓ બેલે છે. માટે મારે હાલ તુરત જ રાજગાદીએ બેઠા પહેલાં દીક્ષા લેવી જોઈએ. આત્મ-કલ્યાણને એજ પરમ મિત્ર છે. -
કુમારે દીક્ષાની વાત શ્રેણિકને કરી. પુત્ર, પિતાને દીક્ષાની વાત કરે...પિતા હા કઈ રીતે ભણે ? પિતાના પુત્રને, પિતાની જ જીમે સંસાર છોડી દેવાનું કહેતાં પિતાના અંતરને કેટલો આઘાત પહેચે !
શ્રેણિકે કહ્યું, “ પહેલાં તું રાજા બન, પછીથી સાધુ બનજે. ગાદીનો તું કાયદેસરનો હક્કદાર છે. તને મગધનો માલિક બનાવવાની વર્ષોની મારી મુરાદને તું પૂરી નહિ કરે ! '
મમધનો માલિક બનવાને મેહ, મને ઇન્દ્રિયોનો ગુલામ બનાવશે. પિતાશ્રી ! એથી બહેતર એ જ છે કે, હું આત્માનો માલિક બનું. અને કદાચ તમે મને રાજગાદી સ્વીકારવાનો હુકમ કરશે તો દીક્ષાની મારી સુપલ્લવિત ભાવના કચડાઈ જશે. કારણ કે, વીર પ્રભુનાં વચનો
