________________
અધ્યયન ૧૨ મું
*
(૧૫)
હોય, તેજ કર્મ લાગે, તે માટે એના મતે ક્રિયાપણ નથી, એવું સિદ્ધ થયું, તે કારણે ક્રિયાનું ઉપજાવેલું જે શુભા શુભ કર્મનું બંધ તે પણ કેવી રીતે સિદ્ધ થાય? એવી રીતે તે આક્રિવાદી નાસ્તિક મતના ધારક કર્મ થકી નથી શકાતા થકા ક્રિયાને કર્મ બધ માનતા નથી, તે માટે એને અક્રિયાવદિ કહિએ, તારું - તે લેકાયિક પરવાદી પોતાની વાણી કરી રહ્યા અર્થને વિષે પણ વળી પોતાને જ વચને નિષેધ કરતાં થકાં, મિશ્રભાવને જ અંગીકાર કરે છે, એટલે પોતે બોલતા થકાજ જેની અતિ કહે, તેની જ વળી નાસ્તિ કહે તેમજ જેની નાસ્તિ કહે, તેનીજ અસ્તિ કહે છે. એ રીતે મિશ્રભાવ જાણ. કેમકે જે નાસ્તિક જીવાદિક પદાર્થનો અભાવ કહે છે, તે પણ પિતે પિતાના શાસે કરી પોતાના શિષ્યને પોતાનો માર્ગ શીખવે
છે, કે સર્વ પદાર્થ શુન્યપણે છે, તે વારે પોતે તથા શાસ્ત્ર, અને શિષ્ય, એ ક્યાં છે? એમ ન વિચારે, તે માટે એ અસંબંધ વચનના બેલનાર માટે અને મિશ્રભાવ સહિત જાણવા, તથા શાખ્ય દર્શની એમ કહે છે કે, આત્મા સર્વવ્યાપિ છે, તથા આક્રિય છે, એ પણ અસમંજસ લે છે, કારણ કે, એ દર્શનવાળા એમ કહે છે કે પ્રકૃતિને વિચગે મેક્ષ છે, જે એમ છે, તો આત્માને બંધ મને સદભાવ થા, એમ સિદ્ધ થયું, કારણકે પ્રકૃતિને બંધ હતો તેને વિયોગ થવાથી મોક્ષ થયે, એથી સ્પષ્ટ માલમ પડે છે કે, બધ મેક્ષને સદભાવ થયો, અને બંધ મોક્ષના સદભાવને લીધે આત્મા સક્રિય છે, એવું એમનાજ બોલવા ઉપરથી જણાય છે, તે પિતાનાજ વચનથી જેનું સ્થાપન કર્યું તેને પોતાનાજ વચનથી ઉથાપે છે, એ રીતે મિશ્રભાવ સર્વ દર્શનીઓને જાણ એ વણકા માત્ર લખ્યું છે, તે અક્રિયા વાદી આ દેહને જે પરવાદી છે, તે જૈન મતાનુસારીને અ
