________________
પૂર
તે વખતના પેાતાના દેહના ત્રીજા ભાગને છેડીને એ ભાગ પ્રમાણ આત્માના સમસ્ત પ્રદેશને જે અવ્યવાહિત અખડ એક ઘનસ્વરૂપે કરેલા હેાય છે, તેને શૈલેશ એટલે મેરૂની. પેઠે નિષ્પ્રકપ કરવા પ શૈલેશીકરણ કરે છે. અથવા સ પ્રકારે સંવર, તે-શીલ તેના ઈશ એટલે સ્વામી તે શૈલેશ, તેમજ આત્મા તેની આ ાનિાધાવસ્થામાં અલેશીહાવાથી શલેશી હાય છે.
આ પ્રમાણે શૈલેશી કાળમાં છેલ્લે તે શુકલ ધ્યાનના ચાથા પાયારૂપ બ્યુચ્છિન્ન ક્રિયા નિવૃત્તિરૂપ ધ્યાન વડે માકી રહેલાં ભવાપગ્રહી ચારે અઘાતીકોને એકી. સાથે સર્વથા ક્ષય કરી એક સમયમાં સમણિએ ઊ-ગતિએ લેાકાંતે શાશ્વત સિદ્ધગતિમાં જાય છે.
આ સિદ્ધગતિમાં થયેલા પરમાત્માએ સાદિ-અન તમે-ભાંગે” ત્યાં રહે છે. અને પૂર્વે ક્ષાયિકભાવે સ્વાધીન કરેલ સકળ—પૂર્ણ અનંત આત્મગુણામાં અક્ષયભાવે અવ્યાખાધપણે. કત્વભાવે પરિણામ પામતા થકા નિરંતર અનંત સહેજ સુખના વિલાસી હેાય છે.
ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણે સર્વે સિદ્ધ પરમાત્માએ કેવળ. પેાતાના ક્ષાયિક અને પારિામિક એ એ ભાવમાં જ નિર'તર પરિણામ પામતા હોય છે. આથી તેમને કોઈ પણ અન્ય દ્રવ્ય પરિણામનુ કર્તૃત્વ કે કારણત્વ હાતુ નથી. જોકે શુદ્ધ નિશ્ચય દષ્ટિએ જીવદ્રવ્યને તે પ્રથમથી જ
