________________
૧૦૬
,,
શ્રી જૈનશાસનને વિષે નવે તત્ત્વાને વિષે હુંય જ્ઞેય અને ઉપાદેયતા રૂપ અર્થમાં શ્રદ્ધા પ્રગટાવનાર આત્મગુણને સમ્યક્ત્વ કહ્યુ છે. તેમાં સામાન્યથી જીવ અને અજીવ એ દ્રવ્યા ગ઼ય જાણવાં, પુણ્ય–પાપ-આશ્રવ અને મધ. એ ચારે તત્ત્વાને હેય જાણવાં તેમજ સવર–નિર્જરા અને માક્ષ એ ત્રણે તત્ત્વાને ઉપાદેય જાણવાનાં છે. તે સાથે તે નવે તવાને નામ સ્થાપના દ્રવ્ય—માવતતન્યસ એ સૂત્ર વચનથી તેમજ “ પ્રમાળનથધામ: ' સૂત્ર વચનથી વિશેષથી જાણીને હેયાપાદેયતામાં પણ વિશેષથકી અનેકાંત ચાને સ્યાદને આશ્રય લઈને આત્માર્થે કાર્ય-કારણતામાં અવિદ્ધતા ચેાજવી જરૂરી છે. અન્યથા નવે તવાના ખાધ પણ કલેશકારી અનતાં આત્મા તીવ્ર ક્રમ ખધનના ભાજી થાય છે.
એ.
આત્મશુદ્ધિ કરવાને અસમર્થ, તીવ્ર ચારિત્રમેાહના ઉદયવાળા આર’ભ-પરિગ્રહાદિ ચુક્ત મ`દ મિથ્યાર્દષ્ટિ, તેમજ સભ્યષ્ટિ આત્માઓની, કથ'ચિત્ વ્યવહારનય દૃષ્ટિએ આત્મશ્રેયાર્થે શાસ્ત્રાનુસારી વિધિ-નિષેધ સાપેક્ષ પુણ્યકરણીની ઉપાદેયત્તા શાસ્ત્રથી અવિરુદ્ધ જાણવી. આ માટે કહ્યું છે કે—
परमार्थालाभे वा दोषेष्वारम्भक-स्वभावेषु । कुशलानुचन्धमेव, स्यादनवद्यं यथा कर्म ॥
તેમજ વળી ઉપચિરત શુદ્ધ વ્યવહારનયષ્ટિએ. આત્માથી આત્માઓએ સમ્યકત્વ ઉચ્ચરીને પણ એટલે કે
"
