________________
૬૦
એના ઉન્માદથી ભરેલા ઉન્મત્ત જીવનને જોઈને, આત્માથીઓએ, તેઓના વિવેક-વિચાર-વાણી અને ઉમાદી વર્તનને, મુખ્યતયા તેઓએ કરેલા-અકથ્ય તેમજ અલ ભક્ષણનું કારણ સમજીને આમા આત્માઓ તે એક અભક્ષ્ય ભક્ષણથી દૂર રહેવાનું ઉચિત જાણે છે.
આથી વિરૂદ્ધ કે આત્માના હિતાહિતમાં અયથાર્થ -સતિવાળા પાખંડી સૂટ આત્માઓનું બાહ્ય સ્વરૂપથી પવિત્ર દેખાતું જીવન પણ મુખ્યપણે તે વિષય-કક્ષાયને પ્રેરક અને પોષક હોય છે. આથી શ્રીમદ્ આનંદઘનજીએ જણાવેલ છે કેપરિચય પાતક ઘાતક સાધુ શું રે,
અકુશળ અપચય ચેત. ગ્રંથ અધ્યાતમ શ્રવણુ મનન કરી રે,
પરિશીલન નય હેત. આ વચનને અનુસરીને જે રીતે મોહાદિ કર્મોને -ક્ષય થાય, તે રીતે વર્તવું તેમજ આત્માની શુદ્ધાશુદ્ધતામાં યથાર્થ મતિવાળા બનવું જોઈએ. એ માટે કહ્યું છે– जेण तत्तं विबुझेज्जा, जेण चित्तं णिरुज्जदि । तेण अत्ता विसुज्झेज्ज, तं गाणं जिणसासणे ॥ | વળી આ જગતમાં પ્રત્યેક આત્મા જ્યારે જ્યારે
જડ કે ચેતન દ્રવ્યન- શુભા-શુભ ચિત્ર-વિચિત્ર
-
