________________
શતક ૧૪ મું : ઉદ્દેશક-૭
૪
૨૭૯
કરતાં સાત લવ પ્રમાણ આયુ ઓછું ન હોત તો તે સંયમી સર્વે કર્મોને ક્ષય કરી નિર્વાણ પામ્યા હતા પણ તેમ થયું નથી માટે દેવલેકમાં જાય છે.”
અનુતરૌપપાતિક દેવાની વક્તવ્યતા :
આ પદનો અર્થ ફરમાવતાં ભગવંતે કહ્યું કે, શબ્દ, ગંધ, રસ અને સ્પર્શની અપેક્ષાએ જેમને જન્મ સર્વશ્રેષ્ઠ હોય તે અનુતરૌપપાતિક દેવ કહેવાય છે. સારાંશ કે બધાએ દેવે કરતા અનુતરૌપપાતિક દેના શરીરની ગંધ, તેમનાં રૂપ, સ્પર્શ અને શબ્દો-સર્વથા અનુતર હોય છે.
ઉત્કૃષ્ટતમ સાયમની આરાધના કરતાં મુનિરાજેની તપશ્ચર્યામાં કેવળ એક જ છઠ્ઠ તપ શેષ રહે છે, અને આયુષ્ય મર્યાદા પૂર્ણ થાય ત્યારે તે મુનિઓને આ દેવલોકમાં આવવાનું થાય છે
આ દેવોના સુખનું વર્ણન -
ભવનપતિથી લઈ ૧૨મા દેવલોક સુધીના દેવે કપેપન્ન હેવાથી, તેમને તીર્થકરેના પાચ કલ્યાણકમાં આવવાનું થાય છે, પરંતુ ૩૩ સાગરોપમની ઉત્કૃષ્ટ આયુષ્ય મર્યાદાવાલા આ અનુતરદેવ કલ્પાતીત હેવાથી પિતાની દેવશય્યામાં રહીને જ વિહરમાન તિર્થ કરેને ભાવ વન્દના કરે છે અને કેવળજ્ઞાની ભગવંત પણ સમવસરણસ્થ થઈને જ જવાબ આપે છે અને તેઓ શંકારહિત થાય છે.
ઉપશમ શ્રેણું માંડ્યા પછી એક પછી એક ગુણઠ્ઠાણને પ્રાપ્ત કરતા ૧૧ મા ગુણઠ્ઠાણે આવે છે ત્યાં આયુષ્યકર્મની
