________________
રેલે સાનાનાદિક યુગપદ ભાવપણે સગ્રઘારેલો સાનવ ઝરણાદિક થાય
તે કામ માવી સુણાલો સાર શબ્દ અથથી તે પણ દીવીધપર મુણોરેલો | સાઈદ્ર હરી ઇત્યાદિક શબ્દ તણા ભલારેલો સાઈ જે અભીલાખ નહી 1 અને પર્યવ કલારેલો સાવ તે પણ દીવીધ કહીને સ્વપભેદે કરીલો સાવ
તેપણ સ્વર્ભાવી આપેક્ષીકથી વરીટેલ સા૩ સર્વ અતીત અનાગત સાં. Aત કાલથીરલ 2 ઈત્યાદીક ની જ બુધે કરો સભાળથરેલો, સાવ સમ (કાલે ઈમ ધરમ અનતા પામીયેરેલ. સાઈ તે સવી પરગટ ભાવથી તુહ શીર નામીપેરેલ. ૪ સાઇ ખટ દરવ્યના જે ધરમ અનતા તે સવેરેલો. સારા નહી પરછનો સ્વભાવ અભાવ મુજ સભરેલ. સાપુષ્ટા લબન તુ હી બગટપણે પામીયોરેલો. સા. હું પણ હવે તુજ રીતે થવાને કામરેલો. ૫ સા. મલ્લીનાથપરે હસ્તી મલ થઈ જુજશુ રેલો સાવ તસપરે ઉતમ સીસને મહેરથી નીરખીએરેલો સારા પદ્મવીજય કહેતો અમહેચીતમાં હરખીએલોશ૦૬
અથ શ્રી મુની સુવરત જીન સ્તવન, સાબરમતીએ આવીલા ભરપુરજો ચારેને કાઠરે માતા રમી વલ્યારે એ દેસી–ગરબાની છે, પરમાનદન વદન કરીએ નીત્યો, સ્વાદ વાદ રૌલી જ સઅભીધા સુચવે, લોકાલોકને જાણે તીણે મુની હાયજો એ ગુણથી મુજ મનમાં હઠથી રૂચરે ૧ મત્યાદીક ચઉતાણ અભાવથી જાસજો. કેવલજ્ઞાન તે સુરજ ઉગ્યો જેહનેરે કટવી વરે કરી સુરજ કીરણે પ્રકાશ. માતરથી આવ્યો જન કહે તેહનેરે. ૨; વાતાયન પરમુખ કહે ઈણ પરકાશ, પણ સુ રજને નવી કહે ઇણી પરે જાણીએ. કેવલજ્ઞાન પ્રકારે ક્ષયોપશમ નામો અત્યાદીકથી ભવીજન મનમાં આણીએરે. ૩ વાતાયન પરમુખ કીધા શવી દુરજો તવ કહેવાય સુરજનો પરકાશ છેરે તીમ આવરણ ગયાથી ઇમ કહેવાય જો કેવલજ્ઞાને ત્રણ ભુવન -આભાશ છેરે, ૪ અથવા સુરજ ઉગે પણ નવી જા યો, ગ્રહણ તારા પણ પરવર્તન તશ નથી તીણી પર સતા મત્યાદીની જાણ જે પણ પરવર્તન નહી ત: કેવલજ્ઞાનથી રેપ ઉતમ વ્રત પાલ્યાથી સુવ્રત નામજો, જ્ઞાન કીયા ઇમ નામે જેહને પામીએ, સાન ફીયાથી મેક્ષ હોએ ની રધારજો તે શોધી શીવ પામ્યા તુમહ શીર નામીએ ૬ જ્ઞાન માંહી દરશન" તે અતર ભુજો, શાધન રૂપ ટળીને સાધ્યપણે થઈ રત્નત્રયી અનવર ઉતમ ને નીત્યો , પદભવીજય કદે ભજતાં આપદ આવી ગઈ , , ,
-
-
-
-
-