________________
૪૭)
જેનકાવ્યદેહન. એણે અવસર હસ્તી મદ ચડા, કંચનપુર કેટે જઈ અડ. ૧૫, લોક કુલાહલ કરતા ભમે, સુનંદા આવ્યાં તેણે સમે; રાજા સુભટે ઘણુંએ દળે, પણ સાધવી દેખી ઉપશો. ૧૬. સાધવી કહે સુણ મત્ત ગમાર, દુઃખના દહાડા તુજ સંભાર; રાગવિલુદ્ધા પામ્યો ઘાત, પાતકી તેં કીધા ભવ સાત. ૧૭. (૧)રૂપન(૨)ગ(૩)ફણિધાર,(૪)વાયસ(૫)હંસ(૬)હરણ અવતાર; સાતમે ભવ તુમે હાથી થયા, ધર્મ વિના ભવ એળે ગયા. ૧૮. તે સુણતાં ગજ મૃચ્છી લહી, જાતિ સમરણ પામે સહી; લોક વચ્ચે ઉભો રહી ર, સુનંદાને પાયેં પ ૧૭. સમકિતવત ગજ ધરત જિહાં, લોક અચ્છેરું દેખે તિહાં, ગુરૂણી કહે નૃપને એ ખરે, સાધમ ગજ સેવા કરે. ૨૦આદર કરી નૃપ તેડી ગયો, નેહ સુનંદાએં સફળ કિયે; સુનંદા આણદિત થયાં, કેવળ પામી મુક્ત ગયાં ૨૧. બેટ મુનિ કહે રાજકુમાર, વૈરાગ્ય રાગ તણું ગતિ ધાર; સુખ માની વિપર્વે જે રમે, તે ભવનાટક કરતા ભમે. ૨૨. માતા પિતા બાંધવ સુત નાર, સ્વારથી સવિએ સંસાર; આયુ વન લખમી મળી, મેઘઘટા. ચંચળ વીજળી. ૨૩. બાળપણે મળમૂત્રે ભયા, શીળી ઓરીએ સંહે; પર તે આમય ખય થઈ, જોબન વેળા નિષ્ફળ ગઈ. ૨૪. વૃદ્ધપણે નર પરવશ થયે, પરભવ હાથ ઘસંતે ગયો; તેણે નરભવ સામગ્રી લહી, કરશે ધર્મ તે સુખિયા સહી. રપત્રીજે ખડે ગુણિજન ગમી, ઢાળ રસાળ કહી સાતમી શ્રી શુભવીર વચન રસ ઘડી, સાકર દાખ કિસી સેલડી. ૨૬.
દેહરા એ પરે દે દેશના, જામ રહ્યા મુનિ ચંદ; અડદત્ત ચકોર ચું, પાપો અતિ આનંદ. ૧. કહે તુમ વચનેથી થયો, જન્મ સફળ મુજ આજ; જંગમ તીરથ દર્શનેં, સિધ્યાં સઘળાં કાજ.
