________________
ન ગળ ઉપર
૩૪૮
જેનકાવ્યદેહન.
ઢાળ ૧૧ મી. પ્રભુ નરક પડે તે રાખી, વાણી જાણી—એ દેશી રાજા એસા વચન ન બોલિશ, ગર્વતણું તું ગેહ હે; શારદ જલદની ગરજ સરિખી, વાણી જાણું એહ હ. રાજા૦ ૧. માદલ મહટા નાદ કરે બહુ, અંતર પોલા જાણ હે; અને સાચા તે નહી કાચા, એહ વડાની વાણુ હો. રાજા ૨. પૂર્ણ કલશ ના છલકે ભરિયે, ઠાલા ઠીકર જોઈ હે; ઉછળે તેય અલ્પ પામીને, એ ઉત્તમ તુજ હોઈ છે. રાજા૦ ૩. પાક પીપલ પાનતણ પરે, ખડ ખડ કરે તુ આજ હો; તે ખડ ખડ હુ આજ ઉતારૂ, જે કરશે જિનરાજ છે. રાજા મત મુજને તુ શીળે જાણે, ધર કી દૂ કર હો; અગ્નિ ઝળ ઉપરથી બાળે, મૂળ હણે જળપૂર છે. રાજા હું હિમની પરે ટાઢે ગાઢ, તુજ દલ વૃક્ષ અપાર છે; ઝાંખર કીધા પલ ભરમાંહે, હવે તહારી છે વાર હ. રાજા હય ગય સેવક સઘળા નાઠા, ખોઈશ ખજાને તુજ હે; ધિક્ ધિક્ તુજને ધીઠ હુઈને, કરવા આવ્યું જુઝ હે. રાજા છે. નાશ તુ હમણાં જીવતો મૂકું, બેટી કા ધરે ધીર હો; પાળ તૂટી તો કિણ પરે રહેશે, સરવરકેરે નીર હો. રાજા ચેતન વૃદે રે સતે, જીપી મૂકો તેહ હો; નિર્લજજની પરે આવે દેડી, એવી તાહરી સહ હો. રાજા ૯. માહરા સેવક મુજશું રુશી, કેઈક તુજપે આય છે; પણ તે અંતર સેવક મહારે, સ્વામી ધર્મ સુખદાય છે. રાજા ૧૦. ભેળવિયો તે ભરતભણી બહુ, પણ ભૂલો નહિ તેહ હો; અનુભવ રસિયો સેવક મેરે, પરમ અધ્યાતમ ગેહ હે. રાજા૧૧. પાચે પાંડ બે ભાઈ હણિયા, તે સહુ કવ્ય તુજ હે; ઉત્તમ જાણું મેં ઉદ્ધરિયા, હેડ કરિશ કયું મુજ હૈ. રાજા હત્યાકારક અર્જુનમાલી, દઢપ્રહારી વળિ દેખ હે; તે અધિકારી નરકના કોંધા, મેં સુખ દીધાં અલેખ છે. રાજા. ૧૩.
ગાઢ, તુજ કાર છે વાર છે
મા મૂક્યો તે
માહરા
પર આવે
