________________
જૈન સસ્કૃત સાહિત્યના ઇતિહાસ
આજથી લગભગ અડધા સૈકાની અદર કાલલમ પામેલા મુનિવર માટે યોજ્યા છે. બાકી એથી પ્રાચીન મુનિવરોના નિર્દેશ કરતી વેળા મે એ શબ્દ વાપર્યાં નથી, તેમ છતાં એમને અંગેનુ મારુ બહુમાન એક યા બીજી રીતે દર્શાવવા મે” પ્રયાસ કર્યાં છે.
૩૦
શ્રી’— કેટલીક વાર મુનિવરેાનાં નામમાં શ્રી એ માનાયક શબ્દ નહિ હાઇ એમના શરૂપે એ જોવાય છે, જેમકે શ્રીય. આજે એના એ પ્રમાણે નિણય કરવામાં કાઇ ક્રાઇ વાર મુશ્કેલી નડે છે એટલે આવા સયેાગમાં શ્રી’ શબ્દ નહિ વાપરવાના મારા નમ્ર મત આવકાય ગણાશે.
આ પુસ્તકને બને તેટલે અંશે પરિપૂર્ણ અને ઉપયોગી બનાવવાના હેતુથી મે* ત્રણ પરિશિષ્ટ આપ્યાં છે: (૧) ગ્રંથકારાની સૂચી, (૧) ગ્રંથાની અને લેખોની સૂચી અને (૩) પ્રકીણુ કે વિશેષનામેાની સૂચી. પ્રથમ સૂચીને મેં ત્રણ વર્ષોંમાં વિભક્ત કરી છેઃ (અ) શ્વેતાંબર અને યાપનીય, (આ) દિગંબર અને (૪) જૈન, બીજી સૂચી માટે પણ ક્ષા પદ્ધતિ મેં સ્વીકારી છે. ત્રીજી સૂચીમાં તીર્થંકરોનાં, જાતજાતના, સંપ્રદાયના અનુયાયીઓનાં, મુનિવરોનાં, ગચ્છાનાં, નૃપાદિક ગૃહસ્થાનાં, ભિ ુનાં, ભૌગોલિક સ્થળેાનાં, સપાદાનાં, પ્રકાશાનાં, પ્રકાશનસ સ્થાનાં, સામયિકાનાં, સસ્કૃત ભાષાના કેટલાક પ્રકારોનાં તેમજ કેટલીક સંસ્કૃતેતર ભાષાનાં નામ અપાયાં છે. વિશેષમાં વીરસવત અને શસવત્ એ એ સવનાની તેમજ ભારતની આધુનિક પ્રાદેશિક ભાષામાં તથા વિદેશી ભાષામાં રચાયેલાં ભાષાંતર (અનુવાદ) અને રૂપાંતરાની તેમજ પ્રસ્તાવનાની નોંધ આ પરિશિષ્ટમાં મેં લીધી છે.
ધ્યાપનીય સ`પ્રદાયના ગ્રંથકારો અને ગ્રંથેની નૉંધ બીજા ખેની જેમ સ્વતંત્ર રીતે ન લેતાં મૈ શ્વેતાંબરની સાથે સાથે લીધી છે, કેમકે એક તો એ સપ્રદાયની કૃતિ અલ્પ પ્રમાણમાં છે અને ખીજુ` એનાં મતવ્યાના ઝાક શ્વેતાંબરીય સિદ્ધાન્ત તરફના છે,
