________________
(५०)
आचारांग-सूळ तथा भाषान्तर.
द्वितीय उद्देश. जातिंच बुड्रिंच इहज्ज' पास, भूतेहिं जाणे पडिलेह सातं; तम्हा तिविज्जो परसंति णच्चा, संमचदंसी ण करोति पावं । (१७९) उम्मुंच पासं इह मचिएहिं आरंभजीवी उभयाणुपरसी; ' कामेसु गिद्धा णिच्यं करेंति, संसिञ्चमाणा ४ पुणरेति गभी (१८०)
अवि से हासमासज्ज, हंता ५ णंदीति मन्नति; अलं बालस्स संगेणं, वेरं वदति अप्पणो । (१८१) तम्हा-तिविज्जं परमं-ति णच्चा, आयंकदंसी ण कति
१ अद्य २ अतिविद्यः ३ कर्मोपचयं ४ आपूर्यमाणाः ५ हत्वा. ६ क्रीडेति. ७ अतिविद्वान्.
बीजो उद्देश.
[पापनां फळ तथा हितोपदेश.] . हे मुनि, तुं जन्मना अने जराना दुःख जो. तने जेम सुख प्रिय छ तेम सर्व जीवोन सुख प्रिय छे एम विचार करी जाणतो था. माटे तत्वदर्शी उत्तम विद्वाने मोक्षने जाणतां थका पाप कर्म नहि कर. [१७९] - मुनिए गृहस्थो साथ स्नेह के लटपट करवानी टेव नहि करवी. कारणके गृहस्थ आरंभथी आजीविका करे छे तथा हजु आ अने परलोक ए वन्नेनां मुखने चाह्यां करे छे. अने जेओ कामभोगयां आशक्त थइ कर्यने वधारे छे तेओ ते कमोथी भराता एका वारंवार संसारयां भटक्या करणे. [१८०]
वळी कामासक्त पुरुष हास्य विनोदमां जीवाने मारीने पण रमत गमत माने 'छे. गाटे एका वाळ जीवो साथै सोक्त नहि करवी कारण के तेम कर्याथी अंते आपणी खराबी वधवानी. [१८१] . ___ माटे खरा विद्वान् पुरुपो मोक्षने जाणी करीने तथा नरकादिक दुःखोने
