________________
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर, आसं च छंदं च विगिच धीरे । (१०८), तुमं चेव तं शब्लमाहटु । (१०९) जे सिया, तेण णो सिया । (११०) . इणमेव गावबुझंति, जे जणा मोहपाउड़ा । (१११) थोलोभपबहिए ते भो वयंति “. एयाई आयतगाई” । (११२)
से दुक्खाए, मोहाए, माराए, णरगाए, णरगतिरक्खाए । (११३)
सततं मूढे धम्म णाभिजागति । (११४) उदाहु वीरे। अप्पमादो महामोहे । (११५) . 1 आहृत्य ( स्वीकृत्य) (अशुभ मादत्से इतिशेषः)
हे धीर पुरुषो तमारे विषयनी आशा अने लालची दूर रहे. (१०८)
तमे जातेज ते आशारुप शल्य हृदयमां धरी हाथे करी दुःखी थाओ, छो. १०९]
पैशाथी योगोपभोग मळे छे, तेम बखते नहि पण य. [११०] पण मोहवंत प्राणिओ ए समजी शकता नथी. [१११]
स्त्रीओमा आसक्त थया थका तेओ वोलछे, के “ए बीओज सुखनी स्थान है." [११२]
पण खरं जोता तो तेओ दुःख, मोह, मरण, नरक, अने तिर्यंच गतिना हेतुभूत छे. [११३]
छतां हमेशां मूढ बनेला जीवो धर्म जाणी शकता नथी. [११४] वीर प्रसुए मजबुताइथी कांछे के स्त्रीनो विश्वास मुनिए तहि करवो.
? परानुवृत्तिथी वांच्छा..